Hallo Tjeu en Jeanne,
hallo mama Xandera en ‘C’ zusjes en broertjes,
Het werd weer eens tijd dat ik iets van mij liet horen. Ik ben al bijna 8 maanden oud en gegroeid als kool, zeggen ze (maar volgens mij groei ik gewoon als schnauzer hoor).
Ik heb het druk gehad. Zo heb ik de puppycursus gedaan. Dat was leuk! Alle baasjes moesten afstand houden maar wij puppy’s niet hoor.
Wij mochten daar in de ballenbak, over grote kussens en door tunnels, over een hindernisbaan en ter afsluiting, in groepjes, nog even apenkooien.
En na een maand kregen we daarvoor nog een certificaat ook. Geweldig toch.
Dus toen ik naar de basiscursus moest, was ik echt enthousiast. Nou dat was even slikken … Je mag daar he-le-maal niets, dat noemen ze clickertraining. Ik moet zitten & wachten of liggen & blijven (zo saai, gaaaap) en dan hierkomen zonder onderweg even m’n medestudenten gedag te mogen zeggen. Dat is echt heel moeilijk. Het is dat ze iedere keer superlekkere snacks meehebben, ik weet niet of ik het anders wel zou kunnen. Was het bij jullie ook zo heet deze zomer? Ik vond het wel fijn. Het vrouwtje vond het te warm voor mij om in de bench te slapen. En omdat ik al helemaal zindelijk was, mocht ik gewoon los in huis. Kon ik zelf een (koel) plekje kiezen, zei ze. Nou (haha) dat had ik snel gevonden: boven in de grote slaapkamer J. Ik heb toch niet voor niets traplopen geleerd. Eerst heeft de baas nog lopen mopperen, maar omdat ik niet snurkte mocht ik toch blijven. Wat ook geweldig was aan al die hitte, was dat we elke dag met water gingen spelen. Sproeien heet dat, echt een aanrader. Ze gaan dan met een slang en sproeiers alles kletsnat spetteren. Ik moest dan helpen door aan de slang te trekken en in de waterstralen te happen en er keihard doorheen te racen. Dat is jammer genoeg voorbij. De enige waterstralen waar ik nu nog doorheen banjer zijn die van de regen. (maar daar verblik of verbloos ik niet van) Inmiddels is het alweer herfst. Zo heet dat als de bomen hun blaadjes op de grond gooien zodat je er in de wind lekker achteraan kan jagen. Jammer genoeg betekent dat ook dat de tuindeur nu dicht is en ik niet meer de tuin in kan wanneer ik dat wil. Volgende keer zal ik meer vertellen over mijn vorderingen op school en mijn wandel- en vakantie belevenissen.
Voor nu hartelijke groeten aan iedereen en
een poot van Caitie.
