Wat vliegt de tijd, ik ben al bijna 1,5 jaar oud! Mijn vrouwtje vindt mij nog steeds de allerliefste hond die er bestaat. Ik ben heel sociaal en ken al veel commando’s. Ik blijf wel een echte Schnauzer hoor die een sterke eigen wil heeft. Maar zo is het nooit saai. Ik ben super sociaal, beschermend en waaks voor mijn vrouwtje en het gezin. Vooral in en rondom huis. Ik blaf echt niet naar iedereen hoor, maar als ik denk dat het niet klopt of ik een gek gevoel heb ga ik erachteraan. De zomer is heerlijk, ik kan lekker de hele dag in de tuin verblijven en kijk dan onder de poort door. Sommige mensen jaag ik dan de stuipen op het lijf als ik opeens blaf als ze voorbij lopen. Eigenlijk ben ik ook een soort hulphond, ik ben zo braaf als ik naast het scootmobiel wandel. Nu in de zomer is het ding ook wel erg fijn voor mij, als ik niet meer wil lopen omdat het te warm is kan ik lekker meerijden, ik zit dan prinsheerlijk! Als er iemand langsloopt waarvan ik denk “opletten” dan loop ik niet door maar blijf ik in waakhouding staan totdat het mens is doorgelopen. Ik moet immers goed op mijn vrouwtje passen als ze op dat ding zit.  Als ik losloop doe ik dat niet hoor, dan luister ik ook niet meer echt naar haar. Alleen op het losloopveld kom ik wel terug als ik mag ravotten. Elke dag kijk ik op het losloopveld goed om mij heen of ik vriendjes zie om te spelen. Als er niemand is blijf ik toch voor de zekerheid overal even staan en goed rondkijken of er toch niet nog een hond aan komt. Laatst rond lunchtijd lag ik in de tuin met mijn snuit onder de poort door. Komt mijn vriendinnetje Millie (Drentsche Patrijsriese) langs.

Wat een bof, baasje deed de poort open en toen heb ik samen met Millie onze hele tuin omgespit. Geweldig! Nu kijk ik elke dag rond lunchtijd of ze weer langs komt.

Ik heb ook een paarden vriendje. Als ik uitgelaten wordt, lopen we langs de wei. Het paard merkt mij op en komt naar mij toe gelopen en dan snuffelen we even. Ik probeer dan heel geduldig te zijn, maar na een tijdje verlies ik dat en wil ik spelen. Het paard schrikt er niet van, maar zijn vriendje in de wei wel. Die rent dan altijd heel hard weg als ik dat doe. Als we klaar zijn met snuffelen en ik weer door moet lopen, dan loopt het paard altijd langs het hek naast mij tot het einde van de wei. Een echte vriend!

Dit jaar ben ik niet mee geweest met mijn baasjes op vakantie naar Zuid Frankrijk. Ik mocht naar het pension waar ik het super leuk heb. Dat was fijn! En morgen ga ik weer naar de kapper, dan ben ik weer een mooie vent. En ik vind het ook wel lekker die lange haren er af. Het is zo warm nu. Ik ben heel blij als ik nieuwe speeltjes krijg. Die pak ik dan heel voorzichtig en dan ga ik er mee spelen. Sinds een paar maanden sloop ik niet meer direct mijn speeltjes. En heb ik ook een groot kussen gekregen om op te liggen. Deze laat ik ook heel, die ligt toch wel lekker. Zodra ik door heb dat ik met de auto mee mag, breek ik de boel af en staan mijn luisteroren echt uit hoor. Want we gaan altijd naar iets leuks en dus ben ik hyper. Binnenkort mag ik een keer proberen hoe het in een cabrio is. Geweldig, dan kan ik heel veel “lucht happen”.

Tot de volgende keer! poot van Hero