Dag Allemaal,
Hier ben ik weer. Dit keer met het heuglijke nieuws dat jullie me vanaf nu mogen aanspreken met “mevrouw”. Sinds vorige week voel ik me een hele aantrekkelijke dame. Mijn baasjes zeggen dat het komt omdat ik loops ben. Ik weet niet goed wat ze ermee bedoelen, maar het zorgt wel voor een hele verandering voor me. Misschien bedoelen ze loops omdat ik vorige week een keertje was gaan lopen. Toen mijn baasje door de poort kwam, zag ik de kans om eens een keer de wereld te gaan verkennen. Ik schoot snel naar de overkant van de straat om daar eens lekker te gaan snuffelen. Mijn baasje probeerde me kalm terug binnen de roepen, maar ik merkte heus wel dat ze een beetje zenuwachtig was en dat vond ik best wel tof. Zo iemand die echt iets van me gedaan wil krijgen en die ik dan lekker een beetje kan uitdagen. Ik liep steeds verder weg van huis, op zoek naar andere honden. Mijn baasje had in een boek gelezen dat ze gewoon keihard de andere kant moest beginnen uitrennen en toen heb ik me inderdaad laten vangen. Ik dacht dat ze lekker met me wilde gaan stoeien maar ze leidde me stiekem terug onze tuin in. Bah, ik baalde echt wel dat ze me om de tuin geleid had. ’s Avonds, toen ik opstond uit mijn mand riep mijn baasje opeens : “nu begrijp ik waarom Wica ervandoor ging vanmiddag, ze is loops”. En ja, ze hebben misschien gelijk. Ik gedraag me best wel wat anders in deze periode. Ik wil lekker veel snuffelen tijdens de wandeling en doe nu graag veel plasjes onderweg, maar mijn baasjes houden me nu wat extra onder de knoet omdat ze vinden dat ik moet blijven luisteren. Ik wil dat wel hoor, maar soms ben ik even niet meer mezelf. Het doet ook heel wat met me, te weten dat ik nu een echte dame ben. Ik moet me daar nu ook naar gaan gedragen, maar dat vraagt wat tijd hoor Voor de rest gaat het prima met me. Ik ben een echte buitenhond. Ik vertoef heel graag in de tuin en kan me altijd heel goed bezig houden. Ik speel wat me de bal of met een stok en ik inspecteer de tuin elke dag heel erg grondig. Ik vind het ook fijn dat er nu wat meer beweging is buiten. Ik gedraag me heel goed als ik alleen buiten ben. Ik blaf wel eens naar de mensen, maar niet aanhoudend. Ik moet toch waken hé, maar ik weet ook wel dat ik niet de hele dag kan lopen blaffen, trouwens, daar word ik toch maar moe van. Eten is niet zo mijn ding, jawel, wel al die kleine lekkernijen die ze me geven als we weer eens samen oefenen, maar gewoon mijn dagelijks hondenvoeder vind ik maar niks. Ik ben een echte lekkerbek, maar mijn baasjes vinden dat ik niet altijd moet snoepen maar ook soms gewoon gezonde kost moet eten. Als het echt niet anders kan dan eet ik wel uit mijn bak maar ik ben helemaal geen schrokker of zo . Nee, geef mij maar een lekker stukje banaan. Lekker gezond en heerlijk zoet…
Zo, ik denk dat ik jullie het belangrijkste weer verteld heb.
Tot gauw en dikke poot van
“Mevrouw” Wica J