Hallo Tjeu, hallo Jeanne, dag mama Xandera, broertjes en zusjes,

Inmiddels is het al weer een week geleden dat ik ben verhuisd. Daarom een update over hoe het met mij gaat. De verhuisreis ging prima. Het eerste kwartier moest ik een kartonnen houder versnipperen. Die lag daar maar en paste zo beter in de papierbak. Daarna heb ik anderhalf uur geslapen. Pas toen we er bijna waren werd ik wakker. Ik heb braaf gewacht en in de tuin een grote plas gedaan. De eerste dagen hier, wat zal ik er van zeggen: erg vermoeiend …  van de bank gesprongen, van het talud afgerold, onder het vlonder doorgekropen, van het terras gekukeld, 1.20 mtr ! maar de hortensia’s zorgden voor een goede landing. En zodra ze niet opletten loop ik de tuintreden op en af (veel sneller dan via de tuin). Ik werd er wel erg druk van (zeiden ze) en kon slecht slapen. Dat gaat nu veel beter, ik heb m’n grote teddybeervriend bij me in de bench. Daar kan ik heerlijk op slapen en als ik die eens te hard bijt moppert hij nooit (het vrouwtje wel hoor). Vandaag voor het eerst weer in de auto geweest en op de straat. We gingen naar de dierenarts, voor de 9 weken enting en ze deden kennelhoestdruppels in m’n neus. De dokter vond dat ik er prima uitzag. Dat kon ik van haar niet zeggen: gekke handschoenen en een rare lap voor haar gezicht. Gelukkig smaakten de koekjes er wel. Het vrouwtje heb ik al aardig opgevoed, als ze in keuken bezig is, ga ik de mand zitten en dan geeft ze een snoepje. En als ze thuiswerkt help ik haar met papieren uitzoeken. Ze ziet ook wanneer ik naar buiten moet. Op een enkele vergissing van haar na doe ik alles netjes in de tuin. Tot zo ver mijn nieuws, hopelijk tot een volgende keer.

Een poot van Caitie.