Beste Oldertjes,
Mijn naam is Alba, en ik ben geboren op 22 november 2018; Ja, jullie lezen het goed: ik ben vandaag 2 jaar! Voor mijn verjaardag wil ik graag een briefje naar de Oldertjes dicteren aan mijn vrouwtje…..Wel, ik ben dus jarig. Dit jaar mochten we niet naar de terugkomdag, wegens iets wat Corona of zo heet. Balen, want we hebben het daar vorig jaar fantastisch gehad. Leuk hotelletje, gewandeld, dan allerlei Schnauzers gezien, waaronder broertjes en zusjes, lang gewandeld, thuis plat gevallen: héérlijk weekend! Nu, dit jaar dus noppes. Niet dat er in Brussel niets te beleven is, integendeel. Druk man, druk! Blaffen naar de voorbijgangers van het kleine straatje, – wat doén die daar trouwens-, helpen met de was plooien, helpen stofzuigen, het huis bewaken, met de ezels spelen, de parking bewaken, vogels wegjagen, met de honden van dochter 1 en 2 spelen, meegaan op huisbezoek, daar de auto bewaken, ik weet niet hoe de bazen dit ooit zonder mij hebben kunnen doen. Vrijdag moest het vrouwtje ineens naar het tuincentrum. Ja, dan ga je mee, als je een béétje Schnauzer bent. Het kiezen van viooltjes is niet zo leuk, want dan moeten we binnen zijn. ‘Voet’ is niet mijn favoriete commando, zeker niet als ik onder die tafels met bloemen zou kunnen door sjezen, en iedereen begroeten. Maar goed, daarna konden we naar de bomenkwekerij: leuk! Keten, zo snel als ik kan. Dat was fun! Daarna moesten die bloemen geplant worden. Ik heb geholpen. Volgens de baas waren mijn gaten behoorlijk diep. #trots op mezelf…. Waarom de baas dan zo bedenkelijk keek, is mij een raadsel. Vooral omdat ZIJN gaten in die belachelijke manden zo klein waren. Gisteren is dochter 2 getrouwd. Dàt was prachtig. De 2 honden van dochter 1, en vandaag ook de hond van dochter 2 de hele dag in huis. We hebben ons rot geamuseerd, en meteen de tapijten ook een beetje anders gerangschikt. Ander vliegen ze toch maar in het rond. Een wandeling langs het spaarbekken zou ons goed doen, dacht de baas. Snuffelen, rondlopen, heerlijk spelen met mekaar: je kan het als hond niet veel beter hebben. Ondanks het feit dat ik niet meer in het spaarbekken mag springen. Vrouwtje was nogal pissed off toen ik dat eens deed, en daarna op de zetels van haar nieuwe auto sprong. Wat heb ik veel geleerd in die 2 jaar. Ik ben nu een echte huishond. Ik knaag niet meer aan stoelpoten, of manden. Ik kan soms al eens niét blaffen. Ik kan vrij goed ‘hier’ komen. Na mijn zwempartij in het spaarbekken volgde er een moeilijke week: elke dag 50 keer ‘ hier’ en ‘ hier’ en ‘ hier ‘ oefenen. Ik wéét het nu wel. Ik kan naar de maan huilen als de beste. De dierenarts beweert dat ik dat van de hond van dochter 2 geleerd heb, dat is een husky. Ze had nog nooit een Schnauzer horen huilen, zei ze. Trouwens, husky’s blaffen naar het schijnt niet. Ze huilen alleen. Wel, in onze roedel van 4 kunnen we nochtans een mooi concerto geven. Met Fauna haar diepe blaf als basso continuo. Ze weten toch niet alles, die dierenartsen….Wees gerust, Older-mensen, ik stel het goed. Ik stuur jullie vele groeten, en hou jullie gezond. Keep safe! Nu moet ik snel naar de keuken, om de maaltijd te bewaken. Ter ere van mijn verjaardag zijn het kippenmaagjes, mijn favoriet, en restjes van de kip van vanmiddag. Ik ga alvast aan het fornuis liggen, dan schiet het misschien wat sneller op.
Met vrolijke groeten van ALBA!
En ook trouwens van de baasjes van Alba, vriendelijke groeten, en hou jullie gezond.
Sonja en Roger