Zoals ik eerder schreef heb ik al vanaf mijn jeugd honden gehad in verschillende maten en soorten. Na 15 à 20jaar zonder hond was het toch weer tijd om er terug eentje in huis te nemen. Na veel wikken en wegen, lezen, info verzamelen, gaan kijken naar verschillende hondenscholen en shows was het dan zover. Het zou een Schnauzer worden, een Middenslag P&Z-kleur. Bij Schnauzerkennel v.d. Oldert vond ik mijn puppy die G.P. zou gaan heten. Ik maakte mijn keuze uit de 9 pups volgens wat ik wist en kende van honden en ik vind nog steeds dat ik een goede keuze maakte. Ondertussen is G.P. bijna 4 ½ maanden oud en wij zijn zeer tevreden, natuurlijk een pup pakt je al eens vast met zijn tanden, kan ook bijna niet anders, hij heeft geen handen hé 😉.
Maar dat betert stilaan. Wij zeggen steeds: Neen niet bijten! Op een afkeurende intonatie. Wanneer hij echt niet van ophouden weet, krijgt hij met een vinger een tik op zijn neus zodat hij weet en ervaart dat er niks leuks aan is. Maar wij trainen hem op een positieve manier en belonen uitdrukkelijk zijn goed gedrag. Hij is zeer zindelijk, komt voor je zitten, duwt soms met zijn snuit tegen je been en staart je dan aan of begint uitdrukkelijk rond te snuffelen en dan weten we het is zo ver: hij moet gaan plassen of een kakske gaan placeren. Dan is het ‘t moment om naar buiten te gaan, naar zijn plaatske om hij daar zijn behoefte te doen. G.P. heeft een flinke hoeveelheid energie en toch is hij heel rustig en braaf binnen in huis. Mag niet op stoelen of zetels springen en dat doet hij dus ook niet. Maar in het bos kan hij wel helemaal losgaan. Op vele plaatsen kan hij gewoon los rondlopen en dan crost hij rond…breekt zoals een jong everzwijn door de struiken en kreupelhout, raast over het mos, springt over omgevallen bomen en dan grolt en blaft hij soms van plezier. Echt mooi om te zien. Zie ik in de verte iemand aankomen – met of zonder hond – roep ik hem en dan komt hij braaf aan de voet zitten, leiband aan en dan gaan we rustig verder. Na een eind kan hij dan weer los, ravotten, rennen, spelen, springen. Soms heeft hij wel eens wat puberkuren en duurt het even voor hij weer braafjes doet wat je vraagt, maar ook dat is een normaal verloop in zijn groeiperiode toch. Ook op de hondenschool doet hij het echt wel goed, heel sociaal, niet bang, oplettend en attent! In het begin zeiden sommigen wel: een Schnauzer, weet je wel waar je aan begint? Maar nu langzaamaan zien ze hoe flink hij is en alle oefeningen met veel plezier en enthousiasme doet, soms zelfs als voorbeeld voor de anderen. Gisteren heeft hij door het met te veel enthousiasme en brute kracht over een omgevallen boom te springen ofwel zijn schouder of pootje bezeert en staat hij wat mank, dus de eerstvolgende dagen zal het rusten zijn voor hem, geen wandelingen of hondenschool.Moest het niet beteren, ga ik na het weekend met hem naar de dierenarts ter controle! Ik heb me ook al ingeschreven voor volgend jaar april om een socialisatietest te gaan doen op een andere hondenschool. Kan vanaf dat ze 9 maanden zijn. Hiervoor moet je geslaagd zijn want anders kan je later nergens gaan meedoen om een brevet te halen, in sommige landen mogen honden zonder geslaagde socialisatietest niet binnen of je moet ze muilkorven. Maar voor die test heb ik geen stress of angst, hij gaat dat goed doen. Doen op de school de oefeningen ervoor al en hij krijgt meestal 10/10… Niet dat het altijd perfect is, zoals ik eerder al aanhaalde: soms begint hij wat te puberen 😊. Groeien doet hij ook wel snel, weegt een dikke 11 kg nu. Terwijl ik dit aan’t schrijven ben ligt hij luid snurkend te dromen in mijn buurt, soms jankt hij in zijn dromen en begint met zijn pootjes te trekken, wat gaat er allemaal om in dat kopje…? De kleinkinderen zijn ook erg blij en in hun nopjes met ons hondje, hij verdraagt eigenlijk alles en speelt er duchtig op los met hen. Maar tja…soms die tandjes hé…maar ook dat komt wel in orde. Nu komt er dus een rustige tijd aan, niet rennen, ravotten en springen. Eerst moet dat pootje of die schouder terug pijnvrij zijn! Verder zien we de toekomst met plezier tegemoet met onze vriend G.P. !

Vriendelijke groeten,

Stef & Annie.

Réfa is 4 mei 5 jaar geworden. Het gaat hard. Maar dat ze nu de leeftijd van 5 jaar heeft bereikt heeft ook zijn voordelen. Ze snapt alles. Weet precies wat ik bedoel. Ik heb leuke honden gehad in mijn leven tot nu toe. Maar Réfa is een uitzondering. Ze luistert altijd. Is waaks. En geweldig lief. Ze geeft nooit problemen met andere honden. En heeft haar eigen manier van doen. Ze heeft een honden persoonlijkheid en charme waar ik van geniet en afblijf. Ik zorg dat ze haar eigen zelf kan blijven. Toen ze als pup bij ons kwam, ben ik begonnen met korte commando’s. Stop. Zit. Naast. Nee. Tot ik merkte dat ze alles door had. Ik merkte haar concentratie en de wil om te luisteren. Ze schrok van zichzelf toen ze voor de eerste keer blafte omdat er iemand aan de deur kwam. Ik schrok ook. Ik had het nog niet meegemaakt dat er een van mijn honden waakzaam was. Nog steeds is ze zeer  waakzaam. Voor dat ze bij ons kwam had ik met Jan afgesproken; niet op de bank, niet bedelen, niks toestoppen en niet op bed. Grenzen zijn er om verlegd te worden. Dus ze ligt uitgestrekt op de bank. Krijgt wat toegestopt. En ligt graag op bed. Ze is niet te weerstaan. Reef heeft haar ritme gevonden in de dag en wij passen ons aan. ‘S morgens rond een uur of half zeven, zeven uur word ik meestal wakker. Ik stap uit mijn bed en laat Réfa plassen aan de zijkant van ons huis, waar wij een stukje tuin hebben waar we niks mee doen. Ze scharrelt even rond en doet een plas.

Per de poes komt er gezellig bij, die slaapt meestal in het tuinhuis. Waar haar mand staat en een ronde opening in de deur er voor zorgt dat ze naar binnen en naar buiten kan. Per is bij ons geboren 15 jaar geleden, we hebben met haar gespeeld en geknuffeld maar toch blijft ze heel erg schuw en voorzichtig. Ze was erg bang toen we met Reef thuis kwamen. Per heeft zich dagen niet laten zien. Réfa heeft ervoor gezorgd dat ze weer vertrouwen kreeg in de nieuwe situatie door haar met rust te laten. Per mocht aan haar snuffelen. Nu zijn ze dikke vriendinnen. Als Per binnen slaapt is het even anders. Dat gebeurt vaker in de winter. Gisteren heb ik eens goed op Réfa gelet, haar manier van doen eens onder de loep genomen en dat is leuk. Na het plassen ‘s morgens samen met Per naar binnen. Per krijgt haar brokjes en Réfa krijgt ook een paar brokjes in haar bak. Samen staan ze te eten. Omdat het nog vroeg is ga ik meestal nog even terug naar bed. Zo maar, een half uurtje. Lekker geen wekker. De tijd is voorbij van zes uur opstaan. Rond kwart over tien, half elf laat Réfa duidelijk merken dat het haar tijd is om naar het bos te gaan. Grote wandeling. Rond 1 uur is het tijd voor haar boterham met leverpastei. Die gewoonte heb ik meegenomen van de familie van Ansem, kennel van de Oldert waar Réfa geboren is. Ze vind het nog steeds lekker. Ik blijf verbaasd over de structuur die Réfa in haar dag heeft. Ze weet precies hoe laat het is. ‘ s middags maken we een puzzel of gaan lopen. ‘S avonds rond zeven uur is het weer tijd voor het bos. 20.00 uur haar puzzel die ze zelf kan doen. Rond half elf ga ik naar bed en Jan komt rond die tijd thuis van het verzorgen van zijn paard. Reef ligt bij mij, kijkt Jan aan als die de slaapkamer in komt en samen gaan ze naar de kamer. Jan pakt een stukje kaas en  samen wordt dat opgegeten. Als Jan naar bed komt gaat Réfa in haar eigen mand in de kamer. De dag zit er weer op. Vanochtend om kwart voor zes sprong Per bovenop het dekbed. Luid spinnend. Ze had binnen geslapen en vond het tijd voor haar brokjes. Ik nog niet. Maar er was geen ontsnappen aan. Toen ze voor de vierde keer boven op me sprong deed Reef gezellig mee. 5.44 uur. Ik ben uit bed gestapt voor het dagelijkse ritueel. Plassen, brokjes, Per naar buiten, ik nog even terug. Nu was het toch wel erg vroeg. Niks goede oude tijd. 8 uur is ook prima. 6.18 uur. Jan ligt naast mij, diep in slaap. Hij maakt zacht puf geluidjes. Réfa is bij mij op bed komen liggen en legt haar kopje boven op mijn buik. 6.30 uur. Ik maak een kruisteken.

Ik ben dankbaar.
José Goense

Ik heb vanaf mijn jeugd altijd al honden gehad, verschillende rassen in verschillende groottes. Na ergens 15 à 20 jaar zonder hond geweest te zijn begon het toch terug serieus te kriebelen. Van mijn laatste maat had ik zoveel hartpijn gehad dat ik geen hond meer in huis wilde halen… Maar de laatste 3 jaar begon het idee te groeien om terug een hond in huis te nemen, maar welk ras, hoe groot of hoe klein, kort haar, lang haar, of ruwharig. Ik ging al een hele tijd op bezoek bij verschillende hondenscholen om te kijken hoe het daaraan toeging en om een hondenschool te kiezen die mij beviel en de verschillende rassen bezig te zien. Zocht van alles op over honden, las verschillende boeken, keek goed rond op die verschillende hondenscholen. Mijn oog viel op de Schnauzer, meer bepaald de ‘Middenslag Schnauzer’. Niet te groot of te klein om mee in huis te leven. Liefst de kleur Peper & Zout. Aardig karakter, hoewel soms eigenzinnig en extra pit, maar ergens heb ik dat wel graag. Enfin dit jaar werd de knoop doorgehakt, we zouden er eentje in huis halen. Op internet gezocht naar serieuze fokkers van dit ras met stamboom en paspoort. Kon niet direct een fokker vinden, of waar er nog beschikbare pups zouden zijn. Kwam ik uit op de pagina van de ‘Nederlandse Schnauzer Club’ en vond daar een link naar ‘de Schnauzerkennel v.d. Oldert’.Mailtje gestuurd of er eventueel een kennelbezoek kon plaatsvinden en ja hoor, er waren zelfs pups geboren en beschikbaar. Direct een telefoontje gepleegd en afspraak gemaakt voor het weekend. Dit bezoek viel heel goed mee, vriendelijke mensen, mooie sociale honden en het nestje was geboren: 9 pups…! Mijn voorkeur is altijd uitgegaan naar een reu, dus het zou een reu worden. Heb direct het voorschot betaald en een reutje vastgelegd, nest bestond uit 5 reutjes en 4 teefjes. De naam  zou moeten beginnen met een G. Geen probleem er sprong direct een naam in mijn hoofd: G.P., dit uitspreken in het Engels en je krijgt: ZjiePie. G.P. komt van het Frans ‘Grande puissance’ wat ‘Grote kracht’ betekend of zoals je wilt ‘High power’. Pups waren net een week oud, dus een afspraak gemaakt om een maand later een pup te gaan uitkiezen. Wat duurde die maand lang… 😊.Eindelijk konden we terug richting Milheeze om onze pup te gaan uitkiezen. Paar testjes gedaan en onze keuze werd gemaakt en genoteerd.
Nog een aangename babbel bij een tasje koffie of thee en terug richting België, wachten tot G.P. oud genoeg was om te gaan ophalen, ook deze tijd duurde lang. Het was zover, we gingen onze G.P. ophalen! Zonder problemen de lange rit huiswaarts gemaakt, G.P. gaf geen kik en bleef rustig liggen, werd ook niet wagenziek. Thuisgekomen direct een plasje gemaakt op een op voorhand voorziene plaats. In huis getoond waar zijn bench, eten en drinken stond en toen kon hij alles gaan verkennen. Wat een hoop nieuwe dingen en geuren…enthousiast ging hij op ontdekking door het huis en grote tuin. In de tuin toonde ik de plaats waar hij zijn behoefte mocht doen en dat is nu zijn vaste plaats, was snel in orde. Zijn bench kende hij ook zeer snel en trok er zich op tijd in terug om te rusten en heerlijk te slapen. ’s Nachts piepte of jankte hij niet, reuze meevaller. ’s Morgens sta ik wel vroeg op: 05:15 uur om hem direct buiten te laten voor zijn plasje en zijn kakje zodat er niks in huis gebeurt. Twee keer mistte ik het signaal dat hij naar buiten wilde en dus plaste hij in huis, mijn eigen fout. Nu lees ik de signalen beter en gebeurt het niet meer, hij komt aangeven dat hij buiten wil en gaat direct naar de daartoe aangegeven plaats. ‘Zit Voor’ en ‘Af, Voet en Volgen’ lukken al aardig, aan de Lijn volgen gaat al heel goed 😊.
’s Morgens rond 06:00 uur vertrekken we voor een aangepaste wandeling op maat van de pup, hij geniet er enorm van. Op bepaalde plaatsen kan hij los rondlopen en snuffelt dan wat af… wat is alles toch zo interessant!
‘Middags als het niet te warm is doen we nog een rondje en ’s avonds lopen we nog een klein hoekje om. Hij vindt het allemaal fantastisch. Een Dierenarts heb ik ook al voorzien evenals een Trimsalon en Hondenschool, Voedingszaak voor honden en katten is vlak in de buurt – alles binnen de 10 minuten rijden van huis – na zijn laatste inenting kunnen we van start.
Ik krijg de vraag: ‘Waarom een Schnauzer?’
Wel, het zijn mooie robuuste honden met een aardig karakter, ze zijn gezond van gestel, kunnen goed opschieten met kinderen – wij hebben 2 kleinkinderen, erg belangrijk dus – ze zijn niet te groot of te klein (Middenslag). Ze hebben graag beweging, dus als hij groot en sterk genoeg is kan hij mee op mijn dagelijkse wandelingen hier door het bos. Als je ze op tijd laat trimmen vind je weinig of geen haren in huis en tevens zien ze er dan altijd op hun best uit.
Enfin G.P. is nu al 3 weken thuis en heeft zich aardig genesteld, kent zijn plek in huis en de tuin heeft geen geheimen meer.
In huis is hij de rust zelve en in de tuin heel actief, is erg graag buiten…
Nog even en we kunnen naar de hondenschool, kijk ik ook naar uit. Om alles aan te leren, te socialiseren met de andere honden en mensen, enz. …
Enfin we hebben een nieuw gezinslid dat graag gezien wordt en ons graag ziet!

Vriendelijke groeten,

Stef & Annie.