Wat vliegt de tijd, ik ben al bijna 1,5 jaar oud! Mijn vrouwtje vindt mij nog steeds de allerliefste hond die er bestaat. Ik ben heel sociaal en ken al veel commando’s. Ik blijf wel een echte Schnauzer hoor die een sterke eigen wil heeft. Maar zo is het nooit saai. Ik ben super sociaal, beschermend en waaks voor mijn vrouwtje en het gezin. Vooral in en rondom huis. Ik blaf echt niet naar iedereen hoor, maar als ik denk dat het niet klopt of ik een gek gevoel heb ga ik erachteraan. De zomer is heerlijk, ik kan lekker de hele dag in de tuin verblijven en kijk dan onder de poort door. Sommige mensen jaag ik dan de stuipen op het lijf als ik opeens blaf als ze voorbij lopen. Eigenlijk ben ik ook een soort hulphond, ik ben zo braaf als ik naast het scootmobiel wandel. Nu in de zomer is het ding ook wel erg fijn voor mij, als ik niet meer wil lopen omdat het te warm is kan ik lekker meerijden, ik zit dan prinsheerlijk! Als er iemand langsloopt waarvan ik denk “opletten” dan loop ik niet door maar blijf ik in waakhouding staan totdat het mens is doorgelopen. Ik moet immers goed op mijn vrouwtje passen als ze op dat ding zit.  Als ik losloop doe ik dat niet hoor, dan luister ik ook niet meer echt naar haar. Alleen op het losloopveld kom ik wel terug als ik mag ravotten. Elke dag kijk ik op het losloopveld goed om mij heen of ik vriendjes zie om te spelen. Als er niemand is blijf ik toch voor de zekerheid overal even staan en goed rondkijken of er toch niet nog een hond aan komt. Laatst rond lunchtijd lag ik in de tuin met mijn snuit onder de poort door. Komt mijn vriendinnetje Millie (Drentsche Patrijsriese) langs.

Wat een bof, baasje deed de poort open en toen heb ik samen met Millie onze hele tuin omgespit. Geweldig! Nu kijk ik elke dag rond lunchtijd of ze weer langs komt.

Ik heb ook een paarden vriendje. Als ik uitgelaten wordt, lopen we langs de wei. Het paard merkt mij op en komt naar mij toe gelopen en dan snuffelen we even. Ik probeer dan heel geduldig te zijn, maar na een tijdje verlies ik dat en wil ik spelen. Het paard schrikt er niet van, maar zijn vriendje in de wei wel. Die rent dan altijd heel hard weg als ik dat doe. Als we klaar zijn met snuffelen en ik weer door moet lopen, dan loopt het paard altijd langs het hek naast mij tot het einde van de wei. Een echte vriend!

Dit jaar ben ik niet mee geweest met mijn baasjes op vakantie naar Zuid Frankrijk. Ik mocht naar het pension waar ik het super leuk heb. Dat was fijn! En morgen ga ik weer naar de kapper, dan ben ik weer een mooie vent. En ik vind het ook wel lekker die lange haren er af. Het is zo warm nu. Ik ben heel blij als ik nieuwe speeltjes krijg. Die pak ik dan heel voorzichtig en dan ga ik er mee spelen. Sinds een paar maanden sloop ik niet meer direct mijn speeltjes. En heb ik ook een groot kussen gekregen om op te liggen. Deze laat ik ook heel, die ligt toch wel lekker. Zodra ik door heb dat ik met de auto mee mag, breek ik de boel af en staan mijn luisteroren echt uit hoor. Want we gaan altijd naar iets leuks en dus ben ik hyper. Binnenkort mag ik een keer proberen hoe het in een cabrio is. Geweldig, dan kan ik heel veel “lucht happen”.

Tot de volgende keer! poot van Hero

GP

GP, onze maat, kameraad, speelkameraad voor de kleinkinderen, wandelgezel, huisgenoot, enz. … Nog even en hij wordt 2 jaar, wat gaat de tijd snel vooruit.
Onze vriend is een stuk volwassener geworden door de tijd, maar heeft nog altijd die guitige, eerlijke en vriendelijke puppy-ogen.
Dagelijks maken we onze wandelingen hier in de buurt, ergens tussen de 7 tot 22km/dag. Gisteren was het wandeldag van onze hondenschool. Door omstandigheden zijn we al een half jaar niet meer kunnen gaan trainen, dus het was een plezierig en gezellig weerzien met de andere honden en hun begeleiders. Mooie, fijne en toffe wandeling doorheen de plaatselijke natuur.  Achteraf ½ kip met appelmoes of champignonsaus, heerlijk. Na de wandeling wat na- en bijpraten en iets drinken natuurlijk, het was een gezellige boel. Het was alsof we nooit weggeweest waren.
Deze ochtend vroeg gingen we alweer op pad doorheen onze bossen en natuur om ons heen. We hebben een nieuwe favoriete rust- en mijmerplek, bossen, water, vogels, heide… (Paar foto’s van vandaag mee gepost). We hebben verschillende paden en wandelwegen. We vertrekken telkens via een andere weg of pad en kiezen dan de richting, paadjes en dreven zoals we het op die moment verkiezen. Soms laat ik GP zelf kiezen of wijs ik in de richting naar waar ik wil gaan. Wij hebben niet veel woorden nodig om elkaar te verstaan. Neem ik een pauze op een bankje of omgevallen boomstam, GP zet er zich gezellig bij en dan genieten wij van de uitzichten, de stilte en de natuur.  Avonds ligt hij echter het liefst bij het vrouwtje op de zetel, dikwijls met zijn kop op haar dijbeen of draait zich dicht bij haar aan op een rolletje en slaapt dan zalig dromend van de voorbije dag…

Heerlijke hond ! Straks nog een avondwandeling en dan wat bankhangen en tv kijken…

Vriendelijke groeten,
Annie, Stef en GP

Beste Jeanne en Thieu,

Luuk is al weer ruim 13 jaar oud. Toen hij vorig jaar zijn achterste rechter kruisband afscheurde wilde hij na de operatie niet meer lopen. Ook zijn linker achterpoot is al eens verbrijzeld doordat hij in een wildrooster terecht kwam. We dachten dat het niet goed zou komen. Na intensieve therapie in de waterbak en laser en shockwave is hij weer prima aan het lopen. Hij is vrolijk en rent er op los. Na een aantal riesenschnauzers en een dwerg hebben we bij jullie Luuk kunnen aanschaffen. We zijn nog steeds heel blij met hem. Hij heeft zo’ n makkelijk karakter en is voor iedereen een heel plezierige hond.

Hartelijke groeten en fijne paasdagen,
Herman en Tineke Schrier

Jippie ik ben bijna jarig! Dat wordt een heerlijke dag met snacks en hopelijk komen ook mijn favoriete buurthonden in onze tuin ravotten. Ik heb er nu al zin in!

 Afgelopen maanden ben ik weer flink gegroeid en ben ik goed aan het puberen. In plaats van mijn bedje kapot maken ben ik ook dol op deurmatten, vloerkleden en tafels knagen. Het maakt niet uit hoeveel mijn baasjes met mij wandelen of doen. Ik blijf het lekker vinden. Ook vergeet ik aardig wat commando’s. Maar als ik heel rustig ben en niet puber dan kan ik het wel hoor. Ik doe gewoon alsof ik het niet meer kan. Inmiddels is de tuin ook Heroproof. Ik kan lekker rennen en de voorbij komende mensen aanblaffen. Lekker achter de vogels, katten, muizen aan in de tuin. En ik denk toch ook dat er in de auto’s een marter zit. Ik ruik daar elke keer iets. Ik mag daar dan extra lang blijven in de hoop dat die marter wegblijft. Ik hoop dat ik hem een keer vind!
Ik ben nog steeds een enorme knuffelkont en let goed op mijn gezin. Ik ben niet zo‘n fanatieke eter, ik eet pas als ik echt honger heb en mijn roedel compleet is. Dat vind ik het fijnste als iedereen van het gezin thuis is.
Ik ben naar het pension geweest in december. Dat vond ik achteraf niet zo leuk. Daarom is het vrouwtje op zoek gegaan naar een ander pension. Daar ben ik wezen wennen 2 weken geleden. Dat was werkelijk geweldig! Ze hebben daar vloerverwarming in de nachthokken, een boomgaard waar je kunt ravotten en overdekte buitenrennen. Ik mocht de hele dag en nacht met 1 vriendje samen zijn, Does genaamd. Het was 1 groot feest, dus als de baasjes op vakantie gaan, dan ga ik graag hier weer heen.
Morgen weer naar de trimmer, die gaat mij weer mooi maken. Ben benieuwd of de meisjes in de buurt het op zal vallen 😉 Want ik vind de meisjes al heel leuk in mijn omgeving.

Tot de volgende keer!
Lieve poot van Hero