Beste schnauzer broertjes en zusjes,

Beste schnauzer baasjes,

Beste Jeanne en Tjeu,

Met dit berichtje wil ik graag al mijn broertjes en zusjes feliciteren met onze 8^ste verjaardag vandaag.
Hoe gaat het met jullie allemaal? Laat eens iets horen! Met mij gaat alles opperbest. Mijn baasjes vallen heel goed mee, ik krijg lekker eten, kan veel spelen, maak grote wandelingen, jaag op de poezen in de buurt en blaf de postbode elke morgen zowaar van zijn stokken … wat wil een schnauzer nog meer?

Een knuffel een een pootje van Hoover en veel lieve groetjes van Jan & Ingrid

Ga jij vandaag nog iets spannends doen? De avonturen van Watcher Boaz.

Tegen een uur of zeven komt mijn baas iedere morgen uit bed. Ik hoor hem dan de trap af komen en stel mij op achter de kamerdeur. Want voordat de baas naar de keuken gaat om het ontbijt klaar te maken moet er eerst geknuffeld worden: heerlijk, mijn kop, mijn oren en dan de rest van mijn lijf. Een goed begin van de dag dus.Tja en dan gaat hij aan het werk in de keuken: koffie zetten, broodje smeren en altijd is er wel een boterham met kaas bij en altijd valt er dan voor mij wel een stukje kaas af.Wat overigens wel altijd erg lang duurt is het ontbijt zelf, want de baas leest daarbij het ochtendblad. Maar zo tegen acht uur is het dan zo ver … de halsband om en samen op weg naar het veld bij het Hoornsemeer. En daar treffen we dan vaak andere honden met hun bazen. Een gezellige club honden waar je heerlijk mee kunt stoeien. De bazen slenteren dan een beetje verveeld rond en ik vraag me wel eens af waarom zij niet op elkaar springen en stoeien en rennen; dat is toch het mooiste wat er is?
Afijn, mijn baas slentert met Theo naar het eind van het veld, waarbij Theo aan mijn baas vraagt: “Ga jij nog iets spannends doen vandaag?” Nou moeten jullie weten dat mijn baas al gepensioneerd is … een beetje moeilijk woord, maar het betekent gewoon dat hij salaris krijgt van de overheid en het ABP voor niks doen. En mijn baas antwoordt dan aan Theo: “Ik weet niet, heb niks in mijn agenda staan, maar heb drie kinderen die altijd wel iets voor mij bedenken omdat ik zogenaamd toch niets doe”. En terwijl ik over het veld ren denk ik ineens: “Jammer dat de baas zich zo verveelt, hoe zou ik hem nou een leuke klus kunnen bezorgen?” En ineens zie ik het voor me … het vennetje midden in het veld omgeven door bomen en struiken. Een prachtige modderpoel! En spontaan duik ik er in. Man, wat een pret en wat een stank. Ik voel me als een varken in de modderpoel. En Theo zegt: “Zo, dat wordt iets spannends doen vandaag. Naar huis en de bazin verrassen met een stinkende hond onder de veenmodder. Ik neem aan dat je wel een douche hebt”. Die douche is op de bovenverdieping en ik heb nooit leren traplopen. Dat mocht namelijk niet van de baas, want hij vindt die bovenverdieping “privé” en verboden terrein voor schnauzers. Nou heb ik de neiging, als ik nat ben en binnenkom in de hal, om me even flink uit te schudden. Dat wordt vandaag het eerste spannende ding voor de baas: de hal weer ontsmetten. Vervolgens wordt ik in een handdoek gewikkeld en naar boven gedragen, de badkamer in. Man, ik wist helemaal niet dat ze zo’n ding hadden! Een klein kamertje met een soort sproei-installatie … en geen koud water! Nee nee, heerlijk warm! En dan begint de baas me af te spoelen … drab, modder, veen … en nog steeds stinken. En wat zo leuk is … ik word steeds schoner en de kleding van mijn baas steeds smeriger. Man, wat een lol.Het volgende spannende is dat ik afgedroogd word en de baas zijn kleding de wasmachine in moet, hijzelf ook een douchebeurt moet ondergaan, ik geknuffeld word door de bazin en de baas een standje krijgt omdat hij me zo vies heeft laten worden.

En zo is deze dag voor de baas, dankzij mij, toch nog spannend geworden!

Groet van Watcher Boaz

Oldertjesdag 11 september 2016

(Een verslagje vanuit het perspectief van Oscar)

Wat een dag, heerlijk.

Wat hebben wij (baasjes en de schnauzertjes) genoten. Wij werden om 13.00 uur verwelkomt met koffie en heerlijke “flappen”. We konden zelfs kiezen uit drie verschillende soorten “flappen”.  Wat een ontvangst. En dan het weerzien van broertjes en zusjes uit de verschillende nestjes. Het werd ontzettend veel gesnuffeld, gespeeld en ook af en toe tegen elkaar gebromd. Ach ook dat hoort erbij, zeker tussen reutjes.  Sommige werden door hun baasjes in de kennel ondergebracht maar met elkaar ravotten was veel leuker. Nadat onze baasjes van de heerlijke koffie met “flappen” hebben genoten moesten wij samen aan het werk.  Wij werden in 5 groepen ingedeeld en de leider van de groep kreeg de routebeschrijving van een puzzeltocht overhandigd. Puzzeltocht? 9,1 km. Wouw. Zouden de baasjes deze weg wel kunnen lopen? En dan ook nog vragen beantwoorden? Een hele opgave voor onze baasjes. Wij schnauzertjes liepen lekker door. Er was zoveel te zien en te snuffelen. Nadat de leden van de groep elkaar gevonden hadden gingen wij op pad. Al de eerste opgave was ontzettend moeilijk. De baasjes moesten het ras van een hond raden. Gelukkig hadden de baasjes hun iPhone bij zich (belachelijk).  Maar zelfs met hulp van de technologie bleek het antwoord nog dikwijls onjuist. Oké. Op naar de volgende opgave. Pffff weer zo’n vraag. Nou ze bleven maar doorgaan met de iPhone. Ze wisten gelukkig wel het verschil tussen een reu en een teef. Jippie punten!!!!
Eindelijk na 4 km pauze. Wij werden wederom verwelkomt met drankjes (voor de baasjes) en water en snoepjes voor de hondjes. Ook daar toch weer een vraag en…….weer fout.
Nu wij allemaal uitgerust waren konden wij de laatste 5,1 kilometer ook nog afleggen. Ook deze weg ging weer door bossen en wandelpaden.
De wandeltocht was prachtig uitgezet. Door de bossen en tussen de bomen door, op wandelpaden langs een prachtig meer. MEER? Wacht even. Pauze!!!! Wij schnauzertjes allemaal van de riem en heerlijk in het water geplonsd. Het was prachtig om te zien hoeveel plezier wij, de hondjes, in het water konden beleven.
Toen wij bij de ‘Oldertjes’ arriveerden werden we ontzettend in de watten gelegd. Iedereen kon kiezen wat hij wilde drinken en er werden soep, belegde broodjes en broodjes met kroketten gereikt. Wat een feest voor de baasjes.
Als laatste de prijsuitreiking. Er waren prachtige prijzen zoals: voor iedereen een ‘Oldertjestas’ vol met inhoud, knuffeldieren, speeltjes en uiteraard brokjes voor de schnauzertjes.  Iedereen had het ontzettend naar de zin.
Voldaan en best wel vermoeid reden we ieder weer terug naar waar we vandaan gekomen waren, mijmerend over een gezellige dag, mooi weer en leuke ontmoetingen.

Bedankt Tjeu en Jeanne voor de prachtig georganiseerde ‘Oldertjesdag 2016’ en jullie gastvrijheid.

Tot 2017  belevenissen

Hallo allemaal,

Daar ben ik eindelijk weer eens. Werd ook wel tijd zei mijn vrouwtje. Ondertussen zelfs al 1 jaar geworden, de tijd vliegt. En tja.., na wat ik zondag 11 september allemaal heb meegemaakt, kan ik ook niet andersJ dan weer eens van me laten horen.
Mijn vrouwtje zei dat we naar de Oldertjesdag zouden gaan en dat ik dan mijn broertjes en zusjes zou zien. Snapte niet precies wat ze bedoelde, maar als ik mee mag vind ik het nog al eens snel goed. Iedereen weet dat ik gek op mensen ben en zo mogelijk nog gekker op honden, maar eerlijk is eerlijk, schrok toch best wel even toen ik zag hoe druk het was. Had zowaar even tijd nodig om dit te laten bezinken. Wat een feestje zeg! Na een kopje koffie/thee en ‘een lekkere flap’ voor de mensen gingen we in groepjes op pad. Het was een puzzel/wandeltocht zei mijn vrouwtje, maar wederom geen idee wat dat nu precies was en ik trok me er eerlijk gezegd ook weinig van aan, had het veel te druk met spelen en rennen met Wietske, Wica en Whiskey. Achteraf begreep ik dat mijn vrouwtje van die puzzeltocht ook weinig begreep en daar wáár ze haar mond open had gedaan, het nog fout was ook.., oeps! Maar goed, zoals gezegd, ik heb lekker rondgerend, soms ook lekker los (sorry boswachter) en soms aan de riem. Ongeveer op de helft kregen alle mensen wat te drinken en wat lekkers en wij kregen allemaal van Stan water en lekkere snoepjes en dat lustte ik wel! Na de pauze toen begon het feest pas echt.., zwemmen!!!!! De drie zusjes en de grote broer, allemaal samen lekker door het water, HEERLIJK!!!! Vraag me trouwens wel af of mijn zusje Wica ondertussen weer schoon is, want zij ging vers van de pers uit het water, meteen verrukkelijk liggen rollen door het losse zand, hi hi. Ik zat helaas al aan de riem, anders had ik ook graag meegedaan hoor. Wij hondjes waren eigenlijk allemaal harstikke stoer, want zo ver hadden we nog nooit gewandeld. Maar zelfs tot op het laatst hebben we niet gezeurd en hadden we nog energie voor 10. En ik moet ook nog even zeggen dat het puppy mensen meisje minstens zo stoer was als wij. Ze liep bijna steeds voorop en klaagde ook helemaal niet, zelfs niet toen ze zo hard gevallen was. Na 9.1 km (9.1km??? jaaa.., echt waar!) waren we terug en kregen wij weer lekker fris water. Alle mensen kregen eerst een verrukkelijk soepje en daarna een broodje kroket of frikandel (of tweeJ). Wat een service, wat een verwennerij! En jawel, toen kwam iets dat ze de prijsuitreiking noemden, en jawel.., alweer géén idee waar het over ging, maar wat ik wél snapte was dat ik een super neushoorn knuffel mocht ophalen. Eentje waar ik meteen heerlijk mee kon stoeien en zelfs ook nog meer lekkers en een rugzakje voor het vrouwtje waar ze mijn spulletjes in kan stoppen als we op pad gaan. De knuffel was overigens zooo mooi dat ik die van mijn broertje en zusje ook steeds probeerde af te pakken, leuk he! Maar wat ik dus wel van dat hele spelletje begrepen heb is dat zelfs ondanks de (ahum) super bijdrage van mijn vrouwtje, wij dus de eerste plaats hebben behaald.., jiehaa!!! Denk dat ik hiervoor vooral het baasje van Whiskey mag bedanken, al wil ik natuurlijk niemand anders beledigen. Ik heb een SUPER middag gehad en wil alle mensen heel erg bedanken die zo ontzettend lief voor ons gezorgd hebben! En ook een dankjewel aan alle andere mensen en hondjes die ook op dat feestje waren. Volgens mij kan het best zo zijn dat ik op het einde nog steeds niet helemaal door had wat nu precies de bedoeling was van de hele middag, maar man.., wat heb ik me geamuseerd!

Als laatste heb ik nog een vraagje aan diegene die op het laatste voor ons kwamen staan toen alle ‘W’ puppy’s op een rij naast elkaar gingen staan, zitten, liggen, springen (wat zijn wij goed heJ!): willen jullie aub die foto’s doorsturen naar Jeanne en Tjeu zodat ik af en toe nog eens terug kan kijken en denken aan die middag? Please… Dank je wel alvast!

Ondertussen.., zijn neushoorn en ik nog altijd aan het bijkomen van deze heerlijke middag.., zucht…

Groetjes uit Weert van Flo (Wobke) en ook namens mijn vrouwtje, Jane

  Jeanne bezoekt de buitengebieden

Nog even, dan is het weer zo ver: de derde dinsdag in september. Koning Willem Alexander en koningin Maxima zullen zich op die dag, per Gouden Koets, verplaatsen richting Ridderzaal om daar de plannen voor het komende jaar bekend te maken. Maar voor het zover is bezoekt onze Koning de buitengebieden, zoals dit jaar Rio de Janeiro, waar geheel en al toevallig op dat moment de Olympische Spelen plaats vinden.

Vanwaar deze opening voor een hondenrubriek, zo zult u zich afvragen.

Wel, ieder zichzelf respecterende vereniging, organisatie, republiek of land heeft wel zo’n jaarlijks terugkerend festijn … zo ook onze middenslag schnauzer kennel Van de Oldert… onze jaarlijks terugkerende Oldertjesdag. Niet op de derde dinsdag in september, maar wel op de tweede zondag in september.
Nog even, dan is het weer zo ver”, zo moet ook ook onze schnauzer fokster Jeanne van Ansem hebben gedacht. Maar alvorens dit evenement plaats vindt gaat ze, net zoals onze Koning,, nog even contact zoeken met de buitengebieden. En zo kon het gebeuren dat Jeanne op woensdag 10 augustus zich vervoegde bij de mensen van Prorail om een treinkaartje te kopen richting Het Hoge Noorden. Een lange reis dus. Na enkele uren reizen komt ze aan in Zwolle. En net zoals onze Koning in de Gouden Koets, wordt daar overgestapt op de diligence, juist voorzien van een span verse paarden. Onze topfokster Jeanne in de koets … alleen … want Tjeu heeft afgezien van deze lange reis, met als consequentie dat hij nu alleen alle honden, paarden en kippen moet verzorgen, alsmede komend bezoek moet voorzien van koffie met koek. Maar Jeanne reist door, over de woeste gronden van Drenthe … eindeloze heidevelden waar ’s nachts de Witte Wieven ronddwalen. En dan nadert Assen. En opnieuw wordt van vervoermiddel gewisseld. De diligence wordt verlaten en het laatste traject wordt afgelegd per trekschuit, via het NoordWillemskanaal. Een platbodem, voortgetrokken door het Peerd van ome Loeks. Velen van onze lezers zullen nog nooit een bezoek aan het Hoge Noorden hebben afgelegd, maar als u deze barre tocht van Jeanne gadeslaat zal bij velen de moed in de schoenen zinken en de lust ontnemen om deze tocht te voltrekken. En dan spreek ik nog niet eens over de vele gevaren die je tijdens zo’n barre tocht bedreigen: denk maar eens aan de historische figuur Bonefatius die jaren geleden bij Dokkum is vermoord! Of de aardbevingen die ten gevolge de aardgaswinning plaats vinden. Ja, wij schnauzers in het Hoge Noorden hebben het niet gemakkelijk! Hoewel: we handhaven ons hier redelijk in het gebied van de Germanen, Friezen en Saksen, dat moet gezegd.
Op het einde van de dag ontwaart Jeanne, op het uiterste puntje van de Hondsrug, een spitse toren (de zo geheten Martinitoren) en weet ze dat ze op dat moment in de buitengebieden van Nederland is aangekomen. Buitengebieden waar twee van Katja’s pups zijn beland: Wendy en Watcher Boaz.
En aangezien Jeanne het na die lange reis inmiddels wel heeft gehad en het niet ziet zitten om de slikvelden ten noorden van de stad Groningen zonder lieslaarzen te betreden, heb ik Wendi en haar bazin Germa bereid gevonden om op dat moment ook maar naar de stad Groningen te komen.
En dan kan het feest beginnen: samen het veld in. Boaz kent de omgeving, maar die is voor Wendi nieuw. Rennen over het veld en aangekomen bij de oever van het meer remt Boaz af, hij kent de situatie. Wendi rent echter door en duikt de golven is. Nou is zij wel wat gewend, daar bij het Lauwersmeer, maar bazin Germa vertrouwt het toch niet helemaal en glijdt de oever af om haar hond te redden

En terwijl Boaz en Wendi als dollemannen/-vrouwen rennen en spelen, houdt Jeanne haar voorbesprekingen over de Oldertjesdag met Germa en MariAnne

Na koffie en appeltaart genuttigd te hebben reist Jeanne weer af. Zuidwaarts dit keer, om in Coevorden, een vestingstadje in de veenmoerassen, op de grens van Drenthe en Duitsland, bij haar zus te gaan overnachten. Ik hoop voor haar dat we een goede indruk hebben achter gelaten, want zo’n barre tocht naar het noorden gaat je niet in de koude kleren zitten. Gelukkig is (lijkt) de reis terug naar Brabant (en Tjeu) een stuk korter.

De groeten, ook namens mijn zus Wendi,

Watcher Boaz