Op de drempel van volwassenheid.
Degenen onder ons die wel eens rondsnuffelen op Facebook (“smoelenboek”, zou de echte Hollander zeggen) hadden het natuurlijk al lang gelezen: ik, Watcher Boaz, sta op de drempel van volwassenheid. Een paar weken geleden werd ik namelijk verrast door mijn buurvrouw Kira, een Staffordshire. Lelijk mens overigens, maar een geurtje mijnheer! Ik was er van ondersteboven. Voor onze baasjes: het was zoiets als Chanel 5.
Even was ik alle geleerde commando’s kwijt, smoorverliefd, ja dat is het woord waar ik ten prooi aan was gevallen. In de hondenwereld heet dat overigens niet Chanel 5, maar “loopsheid”. Mijn baas vond het dan ook nodig even een afkoelingsperiode in te lassen: weekendje Texel, strand en zee. Dat was de remedie om mijn verliefdheid de kop in te drukken.
Dus, samen in de auto naar Den Helder, de boot op en vervolgens naar De Cocksdorp om daar het strand te gaan verkennen. Samen met de Ierse Setter van een familielid.
Een bijzondere wereld voor een hond van het Groninger platteland: geen gras, geen bomen, maar één grote kattenbak van zand, grenzend aan het water, heel veel water. En als je dan net een autorit achter de rug hebt, inclusief boottocht, dan wil je wel wat drinken nietwaar. Het verbaasde me al dat mijn vrouwtje al niet zeurde om naar een terras te mogen om daar een latte machiato (gewone koffie, maar dan wel twee keer zo duur) te gaan drinken. Dus, ik naar die grote waterplas, duik in de golven en drinken maar. Gedverderrie, zout mijnheer! Niet te zuipen, maar als je dorst hebt. Afijn, aanvankelijk ging nog alles goed, totdat dat zoute water zijn werk ging doen. Ik zal verder maar niet in details treden, maar het voordeel van die ellende was dat mijn darmen volledig schoon waren en …. ik mijn verliefdheid kwijt was.
Nou heeft dat volwassen worden van een schnauzer niet alleen te maken met loopsheid en verliefd worden, maar zeker ook met een volwassen schnauzer karakter. En daar hoort onder andere bij dat je niet meer enthousiast op ieder willekeurige voorbijganger afspringt. En dat gebeurde me achterliggende week ook. Ik was met de bazin aan het wandelen en komt daar ineens zo’n figuur aan wandelen, trainingpak aan, zonnebril op … en recht op ons af. En voor dat ik het wist was ik aan het grommen en blaffen. Mijn bazin stond versteld, dat had ze nog niet eerder meegemaakt en eerlijk gezegd: het overkwam mezelf ook een beetje. Onvermoede talenten noemt men dat ook wel eens. We kregen geen ruzie hoor, maar constateerden samen dat de periode puberteit aan zijn einde komt. Ik ben nieuwsgierig of al mijn broertjes en zusjes (W-nest) ook al in de fase zijn beland en verheug me dan ook al op het weerzien tijdens de Oldertjesdag op zondag 11 september!
Groet van Watcher Boaz
