Watcher Boaz op bezoek bij Wietske

Nou, jullie hebben het allemaal kunnen zien op de film … mijn bezoek aan zus Wietske. We hadden een weekend doorgebracht in Reewijk en aangezien je dan redelijk in de buurt zit van Milheeze dacht ik: laten we even doorrijden, want ik ben wel benieuwd hoe het met mijn vader Fletcher, moeder Katja en zus Wietske is.
De baas was zo dom om van tevoren een berichtje naar Jeanne en Tjeu te sturen en dat had hij nooit moeten doen! Wietske is een echte dame en die wilde er natuurlijk op haar best uitzien. En je weet hoe dat gaat met vrouwen: gauw nog even naar de kapper (trimmer). Wietske is daar overigens met haar ijdel gedrag geen uitzondering op want als ik de foto’s bekijk van mijn andere zussen zie ik bijv. Wica uitgedost met een prachtige strik in het haar. Kijk dat doen mannen natuurlijk niet. Ik kom er op dat filmpje dan ook behoorlijk warrig uit met mijn ongekamde haren. Maar beste lezer: na afloop van ons gestoei was er van de haardos van Wietske ook niet veel model meer over en dat deed mij goed.
Dan moet ik ook nog vermelden dat mijn wandelingen met de baas steeds langer duren. Dit heeft te maken met het feit dat ik niet meer zoals mijn zussen mijn blaas in een keer ledig, maar dat ik dit inmiddels gedoseerd doe, onder het optillen van een achterpoot. Zo doen echte kerels dat. Ook begin ik me steeds meer bewust te worden van heerlijke geuren. Mijn baas wil dan eigenlijk wel doorlopen en dit zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat zijn reukorgaan niet al te best ontwikkeld is. Bovendien: wat ik heerlijk vind dat vind hij niet lekker. Soms is zo’n geur zo lekker dat ik me er in ga rollen. We wonen hier aan de rand van een natuur/recreatiegebied en aan de oever van het meer is er altijd wel iets van rottende vis te vinden … heerlijk. Maar mijn baas heeft daar heel andere ideeën over. Als hij maar weet dat ik zijn aftershave ook helemaal niet prettig vind.
Maar goed, dat alles even tussendoor want het gaat eigenlijk over mijn bezoek aan Wietske en de film die Jeanne daarvan heeft gemaakt. En als ik die film terug kijk … die zal nooit een oscar verdienen. Niet dat de hoofdrolspelers het niet goed doen, maar gewoon omdat de cameravrouw na al het carnaval gedoe er een onvaste hand (drank?) en een hersenschudding aan over gehouden heeft. Jullie begrijpen nu meteen waarom wij in het Noorden, niet aan carnaval doen. Het risico op een onvaste hand en een hersenschudding is hier met al die aardbevingen al erg genoeg.

Nou hier laat ik het voorlopig maar weer bij, Groeten van Watcher Boaz

 

Flo (Wobke) verteld

Hallo allemaal,

Hóóg tijd voor een update rond mijn persoontje, al 25 weken oud. Het leven is 1 groot feest, vind ik toch tenminste en bijna altijd.., vindt mijn vrouwtje dat ook. Ik ben fluitend door het wisselen van al mijn tandjes gegaan (alhoewel.., juist dat fluiten lukte niet zo heel erg goed toen), maar nu ben ik er helemaal klaar voor met mijn ‘echte’ gebit. Kan ik zo mogelijk nóg beter op alles knabbelen dat ik buiten op de grond tegen kom. Dat ik binnen overal vanaf moet blijven vind ik nog steeds jammer, maar dat snap ik ondertussen wel en ben dus een hele brave meid. En als ik alleen thuis moet blijven vind ik het best prima om met iets lekkers in de bench te gaan slapen, maar zo af en toe laat ze me ook wel eens gewoon lekker in de woonkamer. En ook dan ben ik steeds héél braaf.., op 1 klein vergissinkje na dan…, oeps! Ze gaat eigenlijk toch bijna nooit naar de Appie.., dus zo belangrijk was dat foldertje nu ook weer niet! En ik.., ik heb me prima geamuseerd!!! En toen mijn puppyriempje echt te klein werd zijn we samen een nieuwe gaan kopen. En gelukkig.., heeft mijn vrouwtje toen gekozen voor een tuigje. Best een hele gemakkelijke om om te doen EN.., er zit nu niks meer rond mijn nek!!! En dat is pas echt feest. Buiten wandelen vind ik nog steeds heerlijk, maar het is nu nog zo veel fijner, apetrots ben ik op mijn nieuwe riem! En dat zeggen ook allemaal mensen die we tegen komen. Wat loopt zij er parmantig bij, met van die flapperende oortjes.., net een dressuurpaard in gestrekte draf! Snap niet zo goed waarom ze dan steeds lachen, maar het zal  wel.Wat ook heel erg gezellig is, is dat Puk, mijn poezenhuismaatje er nu ook weer gezellig bij komt in de woonkamer. Ik vond haar vanaf het begin helemaal geweldig, maar zij mij  niet geloof ikL. Nu weten we steeds beter wat we aan elkaar hebben en soms zitten we zelfs al samen naar buiten te kijken door het voorraam. Puk op de vensterbank en ik ervoor op een bankje zodat ik het ook allemaal goed zie. Want dat ik het allemaal graag bijhoudt en van alles op de hoogte ben.., dat is een feitJ!

Groetjes uit een miezerig Weert,

Flo en ook van mijn vrouwtje, Jane

13 januari 2016 een gedenkwaardige dag

Ik ben nu, op een week na, precies vijf maanden oud.

Vanmorgen nog even naar de dierenarts geweest voor een zogenaamd puppy consult; een gratis controlebeurt (met belonings-koekje) zodat ik wen aan een bezoek aan de dierenarts. Maar goed, daar gaat dit bericht niet over. Waar het wel over gaat? Ik heb vandaag mijn baas versteld doen staan! De mond viel hem open! De goede man denkt nog steeds dat hij een schnauzer puppy aan de lijn heeft, maar uit die droom is hij inmiddels ontwaakt. Tijdens de wandeling, bij een boom aangekomen, heb ik mijn linker achterpoot de lucht in geheven! Eigenlijk ging het niet eens bewust, maar impulsief … en ik viel niet om. Mijn baas (bijna) wel …

Goed, wat ik er verder mee moet weet ik ook niet. Het is vandaag niet weer gebeurd, maar ik hoop wel dat mijn baas zich er van bewust is dat ik nu toch echt in de pubertijd aanbeland ben.

En … al mijn broers en zussen een goed jaar toegewenst!

Groet van Watcher Boaz

Is dat leuk?

Is dat leuk?

“Dat heb je als je in het Hoge Noorden woont”, zei mijn baas vanmorgen. De deur ging open en er was iets veranderd. Daar waar gisteren de wereld bestond uit alle kleuren die je je maar kunt bedenken, was nu alles wit! WIT, mijnheer, maagdelijk wit. Aanvankelijk dacht ik nog dat ik droomde. Je bent net wakker nietwaar, maar de werkelijkheid drong al snel tot mij door toen mijn baas die witte wereld instapte. Alsof de aarde veranderd was in een grote oliebol, rijkelijk bestrooid met poedersuiker. En wat doe je dan als hond? Ruiken natuurlijk, snuffelen ….en dat spul is vooral nat en koud aan je neus. Mijn baas moet dit fenomeen vaker hebben meegemaakt, want die begon een bal van dat spul te maken en ermee te gooien. Kijk, en dat kende ik. Balletje gooien en er achteraan rennen, in de bek nemen en dan snel terug naar de baas. Maar dit balletje is anders. Je raakt het nog niet aan of het bestaat al niet meer; opnieuw poedersuiker. Als we na de wandeling thuiskomen moet ik eerst alle indrukken verwerken, ik laat mijn eten staan, duik direct in mijn mand en moet het geheel nog eens overdenken. Misschien moet ik nog eens contact opnemen met Wendi want die woont nog noordelijker dan ik … misschien is zij door dat witte spul zelfs afgesneden van de rest van de wereld! Jullie begrijpen dat ik mij inmiddels heb laten informeren door het internet: het fenomeen waar ik het over heb heet SNEEUW

Groeten van Watcher Boaz

Wietske vertelt

Hallo schnauzerfamilie,

Even een bericht van mij uit het hoge Noorden van Nederland- Baflo.

“Het gaat goed met mij. Ik ben nu al en paar keer met het vrouwtje naar de hondenschool geweest. Het is in een hele grote schuur en er zijn heel veel honden die er allemaal anders uitzien. Ik vind ze wel leuk maar mijn vrouwtje vind mij de mooiste zegt ze altijd als we terugrijden. Ik vind het wat moeilijk om de aandacht er bij te houden. Ze willen me dan altijd omkopen met lekkere koekjes maar ik vind die andere honden leuker om mee te spelen. Ik kan best al wel veel hoor. Ik durf al over een trapje te lopen ( niet zo heel hoog hoor) en ik ga al door een lange slurf heen. Dat vond ik eerst wel raar maar ik weet nu dat ik er weer uit kan. Ik zit als het vrouwtje dat vraagt en als ze roept “ga af” dan ga ik netjes liggen. Ik groei trouwens ook heel goed hoor. Ik ben nog niet zo zwaar als m’n broertje maar ben toch ook al ruim 7 kg. Ook ik vind het elke avond heerlijk om even gek te doen. Mijn baasje zegt dan altijd,  we hebben geen schnauzer maar een rauzer.  Ik begrijp dat niet goed maar hij lacht er bij dus het zal wel goed zijn. Ik ben deze week trouwens nog erg geschrokken zeg. Mijn baasje nam me mee en we gingen een eind door de natuur lopen. Schreeuwende kraaien, dansende vogels, wapperende takken ik vond alles leuk. We liepen over een pad en baasje gaf me wat meer lange lijn waardoor ik iets verder kon lopen waar ik wilde. Ik dacht nog wat veel gras staat hier en liep wat naar beneden en toen ineens zakte ik met beide voorpoten door “het gras” in het water. Mijn baasje lachte en trok me snel terug. Hij riep ; Wendi wat doe je nu dan, je loopt de sloot in… Die sloot zat vol met kroos en dat is echt net zo groen als het gras. Ik denk dat ik het nooit weer vergeet.Ik verlies trouwens zomaar mijn tanden. Hebben jullie dat ook al? Weet je wat ik het mooiste vind; lekker in de tuin achter het huis. Heerlijk rondjes rennen en met alles spelen wat in de buurt komt. Ik kan dat wel een uur volhouden en kom lekker niet als ik geroepen wordt. Ik verstop me dan achter de bloemen en hoop dat ze me niet zien.

Zo weten jullie even weer hoe het met me gaat, veel plezier in de vakantie!

Groeten Wendi.