Ingewikkeld allemaal.

Mijn vader Fletcher gaf me een goede raad mee toen ik de wijde wereld introk: “twee dingen goed onthouden”, zei hij tegen mij. “Eten als de baas de voerbak heeft gevuld en als je daardoor groot bent gegroeid op zoek gaan naar boomstammen; poot omhoog en je geurspoor achterlaten. Zo baken jij je territorium af”. Nou zit ik in een leeftijdsfase dat ik mijn poot nog niet omhoog til, maar ik weet al wel wat een boomstam is. Simpel zou je zo zeggen, geen vuiltje aan de lucht, maar … nou maken de mensen het wel heel erg ingewikkeld: sturen Tjeu en Jeanne vorige week een stamboom deze kant op. En een stamboom blijkt iets anders te zijn dan een boomstam! Rare jongens, die mensen. En toch moet je als pup inburgeren in de grote mensenwereld. Vanmiddag moet ik met de baas weer naar de dierenarts. Ook zoiets geks. Mij mankeert niks maar de dierenarts heeft bedacht dat er puppyconsulten moeten zijn. Dit houdt in dat ik de komende negen maand, iedere maand een bezoekje aan de dierenarts afleg. Hij (die dierenarts) denkt dat ik hierdoor ‘gemakkelijker’ de praktijk binnen kom. ’t Zal wel iets met klantenbinding te maken hebben. Ik heb dan niet eens een gesprek met de man zelf maar met een van zijn assistenten. Ach, het levert een hondenkoekje op en daar doe ik veel voor. Ze gaat dan kijken hoe het ervoor staat met mijn gewicht/groei. Nou ik kan haar zo wel vertellen dat ik groei. De baas weegt me iedere week (9,3 kg, leeftijd 16 weken). Verder wil ze weten welke voeding ik krijg. Inmiddels is mijn baas overgestapt op een andere voeding, maar ik zal het merk niet noemen want iedereen moet dat zelf maar bepalen. Mijn baas vindt eiwitten in het eten wel belangrijk, maar gaat voor dierlijke eiwitten en niet voor plantaardige eiwitten zoals tarwe, mais etc. Nou ja en dan bekijkt ze mijn huid en de vacht en controleert me meteen op ongedierte. Nou, dat doet mijn baas ook. Ook belangrijk zijn mijn oren, want voordat je het weet zijn ze vuil en krijg je een ontsteking. En dan het gebit, gegarandeerd dat ze vanmiddag zegt: “Hij is ook al aan het wisselen!” Nou, ook dat had mijn baas al geconstateerd. Boven een voortand eruit en beneden ook al een. Zelfs socialisatie, gedrag en gehoorzaamheid komt aan de orde. En iedere keer de vraag of ik al zindelijk ben. Ik moet zeggen dat Tjeu en Jeanne daar een goede voorzet voor hebben gegeven! Ik doe mijn behoefte alleen nog maar buiten.

Nou, tot de volgende keer maar weer, Groeten van Watcher Boaz

Hoi allemaal,

Hier nog eens een berichtje van Wica.  Nu ik helemaal ingeburgerd ben bij mijn nieuwe baasjes denk ik iets minder aan jullie, maar ik ben jullie niet vergeten hoor en ik weet dat jullie graag nog eens iets van mij horen. Ik ben intussen al goed gewoon in mijn nieuwe huis en ben al wat meer op mijn gemak.  Ik vind het wel nog steeds niet leuk als ze me alleen laten, ik ween zelfs als ze maar even naar een andere kamer gaan. Gelukkig gebeurt dat niet vaak en probeer ik altijd wel mee te sluipen.  Ik probeer zelfs de trap op te gaan als mijn baasje even naar boven moet. Ik weet heel goed dat ik het niet mag, maar mijn nieuwsgierigheid is sterker dan mezelf.  Ook op de bank kruipen kan ik niet laten.  De kussens die uitgespreid liggen op de bank zijn nooit veilig voor me.  Ik vind dat die veel leuker staan op mijn kussen dan op die bank.  Ik probeer ze dan ook altijd stiekem mee te sleuren, maar soms lijkt het wel of mijn baasjes ook ogen op de rug hebben. Wandelen is nog steeds geen echte hobby van me.  Ik vind het wel leuk om dingen te doen met mijn baasjes, maar waarom ik zo in de pas moet lopen, dat is me niet duidelijk.  Mijn baasjes vinden dat ik al heel goed aan de leiband loop, en ik doe ook wel echt mijn best, maar als ik afgeleid ben door iets, vergeet ik op te letten.  Andere honden vind ik helemaal niks.  Ik kruip zo ver mogelijk weg en wil er niets mee te maken hebben.  Mijn baasjes vinden het echter belangrijk dat ik sociaal word en dus willen ze ook dat ik telkens kennis maak met andere honden.  Voor mij hoeft het helemaal niet hoor.  Ik heb genoeg aan het gezelschap van mijn baasjes. Elke dag heb ik nog mijn puppy-uurtje.  Het lijkt wel of er iemand peper in mijn poepje heeft gestopt. Ik ben dan lekker wild en neem alles wat los of vast zit in mijn bek en ren door het huis op.  Mijn baasjes worden er horendol van.  Mijn baasjes zeggen dat ik dan precies niet meer weet wat ik allemaal al geleerd heb en vinden dat ik mij gedraag als een wolf.  Ik geef toe, ik heb gewoon één uurtje per dag zin om mijn eigen ding te doen.  Spijtig dat ik soms buiten vlieg want dat vind ik niet fijn.  Ik sta dan te wenen aan de deur om terug binnen te mogen. Als ik dan weer besef dat ik niet goed bezig ben, mag ik gelukkig snel terug binnen. Vanaf volgende week ga ik met mijn baasjes naar de hondenschool.  Ze doen het omdat ze willen dat we duidelijk weten van elkaar hoe we met elkaar moeten omgaan.  Ik weet niet wat ik er van moet denken.  Ik zal jullie op de hoogte houden of ik het tof vind of niet.  We zullen wel zien…’s Nachts ben ik een voorbeeldig hondje.  Ik ga rond half 11 mijn bench in en slaap tot een uur of 8. Soms ween in nog een beetje maar eens als ik merk dat het stil wordt in huis en het slaaptijd is, leg ik me neer en val ik als een blok in slaap. Flink hé. Mijn behoeftes doe ik netjes buiten.  Akkoord, soms gebeurt er nog wel eens een klein ongelukje, maar dat is zelden mijn schuld hoor.  Ik geef wel aan als ik buiten wil, maar soms begrijpen mijn baasjes me niet zo goed.  Het komt wel hoor.   We moeten nog veel van elkaar leren. Zo, ik denk dat ik voorlopig wel genoeg verteld heb.

Veel groetjes aan Tjeu, Jeanne, Lieke en Stan en natuurlijk ook aan Wietske.

Hallo broer Boaz en al mijn andere broers en zussen.

Wat leuk dat ik af en toe berichtjes van jullie krijg, dan weet ik ook hoe het met jullie gaat. Nou met mij gaat het ook uitstekend hier. Ik heb veel gezelschap van de andere schnauzers hier. Maar ook van lieke en Stan. Ze wandelen graag met mij. Ook mijn vrouwtje wandelt regelmatig met mij al zijn dat nog wel korte stukjes. Blijkbaar kan ze nog niet zo ver wandelen. Wat mij een paar weken geleden overkwam toen ik met mijn vrouwtje ging wandelen. Bij de buren hierlangs hebben ze twee van die super grote honden.  Ik hoor ze van ver wel eens blaffen , maar nu liep het vrouwtje met mij erlangs. Nou en die twee begonnen een partij te blaffen tegen mij. Daar was ik niet blij mee. Ik dacht in me zelf bekijk het maar mooi , ik wil terug naar huis. Ik trok aan de riem en die  schoot  van mijn nek af en in een mum van tijd was ik weer thuis. Daar was mijn vrouwtje niet zo blij mee. Ze was erg geschrokken blijkbaar en  was bang dat er een auto aankwam, want van verkeer nee daar weet ik nog  niet zo veel van af. maar er was niets gebeurd. Alleen toen mijn vrouwtje weer thuis was kreeg ik een andere riem om en moest weer mee langs het huis van de buren. maar ha ha de honden waren intussen achter het huis gelopen.
Vorige week heb ik bezoek gehad van twee zusjes  Wica en Wobke  ze heet ondertussen Flo. Dat was gaaf wat hebben we in huiskamer samen wat afgerend. Mijn vrouwtje wilde een foto maken maar dat lukte niet. Want het ravotten was veel leuker als stil gaan zitten. We hebben hier in huis ook een logee, Imke. Ze loopt blijkbaar hier in de buurt stage en komt nu 10 weken bij oma en opa logeren. Imke gaat hoorde ik van verre zeggen met mij aanstaande woensdag naar de ringtraining. wat dat inhoudt dat weet ik niet maar dat horen jullie een andere keer.

Groetjes allemaal, en tot weer horens. blaf blaf .

Hoi Wietske,

Wij zijn nu ruim dertien weken oud en volgens mijn baas wordt het tijd dat ik naar school ga. Dat schijnt alles te maken hebben met zo-zie-a-lizeren … geen notie wat dat inhoudt, maar het moet gebeuren volgens hem. Dat zo-zie-a-liseren is overigens al langer aan de gang, want ik moest mee naar de groothandel; een soort restaurant, maar dan voor honden. Best interessant moet ik zeggen, allemaal lekkere geurtjes en allemaal spullen om op te eten of op te kauwen en dat laatste is best lekker voor de melktanden. Ik trof daar ook een baasje met haar grote Duitse Dog … ziet er imposant uit zo’n langbenig monster, maar het beest had zijn blaas niet in bedwang, met als gevolg dat zijn begeleidende dame een hoogrode kleur kreeg. En mijn baas maar lachen.
Ondertussen heb ik ook kennis gemaakt met de andere leden van mijn familie: de Landseer van de baas zijn zoon en de Engelse setter van de zus van de bazin. Lomperikken zijn het, maar goed ik ben er niet bang voor. We rijden daar dan heen met de auto. Beide bazen voorin en de hele kofferbak is dan voor mij. Ze hebben daar een hondenrek in gebouwd en dat is net zo knus als mijn bench … gewoon een hol voor mijzelf, maar dan in de auto. Vanavond moet ik met de bazin weer naar puppy training. Er wordt dan veel van je verwacht. “Zitten” schijnt erg belangrijk te zijn voor mensen, want met regelmaat zegt het vrouwtje “zit”. Wat dit voor nut heeft weet ik niet, maar het levert als beloning in ieder geval een lekker ‘snoepje’ op en net als bij mensen: ook mijn liefde gaat door de maag. Het volgende bevel is “af”, daar snap ik het nut helemaal niet van, maar goed, ook dit levert een hondenbrokje op.

Overdag mag ik ook met de baas wandelen en dan hoef ik niet aan de riem … van de ene kant prachtig, maar van de andere kant moet ik dan goed opletten dat de man niet te ver van mij wegloopt … hoort allemaal bij dat zo-zie-a-liseren want we komen dan ook andere honden tegen en dat is zo leuk, dat ik dan soms vergeet dat mijn baas een andere kant oploopt en dan moet ik keuzes maken. En als ik dan voor die andere hond kies, vindt mijn baas dat weer niet leuk. Volwassen worden is ingewikkelder dan ik had gedacht Oh ja, bij de dierenarts ben ik enige tijd geleden ook geweest. Ook die vogel (gewone vent, maar dan in een witte jas) probeert je te paaien met hondenbrokjes, maar voor dat het zover is krijg je wel eerst een prik in je billen opdat je niet ziek wordt. Nou ja, dat moet dan maar.

Nou Wietske, dat is het dan weer. Groetjes aan Jeanne en Tjeu.
Je broer Watcher Boaz (zo noemen me overigens gewoon Boaz)

Een Schnauzer

Ik weet nog goed de eerste keer
Dat vergeet ik echt nooit meer
De eerste keer dat ik je zag
Verliefd werd ik vanaf die dag

Bruine ogen en een stugge vacht
Een hoekig lijf vol van kracht
Alert waakzaam en lief
Alles wat ik van een hond belief

Met zijn kop tegen mijn knie
Aandacht vragend wel voor drie
Het liefste zit hij op je schoot.
Geeft je pootjes en ligt dood

De gedachte doet mij pijn
Dat hij er ooit niet meer zal zijn
Ze kunnen zoveel liefde geven
Zonder hond wil ik niet leven

Gisteren, morgen of vandaag
Ras of kleur is geen vraag
Groot ,middel of klein
Het zal altijd een Schnauzer zijn

Martien  23 – 08 – 2015