Elke dag genieten we meer en meer van elkaars gezelschap.
De dagelijkse wandelingen over bos & hei, langs de verschillende vennetjes, G.P. heeft zo zijn geliefde drinkplaats aan een klein vennetje, zijn vaste stek of stamkroeg zo je wilt.
Aan de lijn loopt hij goed naast mijn been zonder trekken of rukken. Voor het grootste deel laat ik hem vrij loslopen zodat hij uitbundig kan snuffelen, lopen, zijn geurvlaggen overal uitzetten – hij heft zijn pootje al een tijdje zoals een volwassen reu, heel af en toe gaat hij er nog eens bij hurken – hij kan dan rondrennen, over grachten en boomstammen springen, enfin… zich helemaal uitleven.
’s Avonds ligt hij graag bij ’t vrouwtje in de zetel… In principe mag hij dat niet maar… ’t is toch zo ne lieve en aanhankelijke vriend en als ik eens een slechte dag heb, komt hij ook steevast op mijn voeten liggen 😊. Dan kan je er toch niet kwaad op zijn hé.
G.P. houdt enorm van buiten zijn… Zon, regen of vrieskoude…het maakt hem allemaal niet uit, altijd vrolijk en enthousiast. En als we in de verte wandelaars – met of zonder hond – lopers of fietsers zien aankomen roep ik hem terug aan de voet om aan te lijnen, allemaal geen enkel probleem.
Ik merk wel dat de jacht er begint in te komen, zeker na dat nachtelijke avontuur met die steenmarter. Als er een ree of meerder ineens wegschieten in ’t bos wil hij er direct achteraan, maar als ik dan fluit houd hij zich in en komt hij wel terug. Momenteel is het puberen zowat voorbij, hij is heel attent en luistert heel goed, werkt ook goed op de hondenschool. Deze avond naar de les en normaal nu zondag overgang naar de B-klas, als alles goed is uiteraard !
Het is een echt plezier om er mee te werken of te gaan wandelen.
Ook met de kleinkinderen is hij fantastisch, soms wordt hij wel wat hevig door de drukte, maar nooit echt dwaas… De kleinste kleinzoon neemt soms zijn staart vast en lopen dan rond de tafel zoals een treintje en G.P. doet helemaal mee. Of ze gooien een balletje of geven hem commando’s zoals: zit en af en hij doet dat dan tot hun grote vreugde 😊.
Ik heb vroeger altijd grote honden gehad maar een Schnauzer kan ik wel iedereen aanraden, aan wie een toch wel enthousiaste, soms wat eigenzinnig en hevig karakter kan appreciëren.

Het is altijd plezierig, leuk, verfrissend en fijn…
Om met een Schnauzer in’t bos of op de hei te zijn…!

Vriendelijke groeten,

Stef & Annie.

Onze G.P. … wat een fijne kamerdaad. Nu hij 6 maanden oud is weet hij tijdens onze wandelingen zijn krachten beter te doseren, hoewel hij soms nog altijd zoals een jong wild zwijn door het kreupelhout, droge grachten en over hellingen raast… Ik hou wel van dat felle, onstuimige maar gedoseerde karakter. Gisteren zijn we voor het eerst naar de trimster geweest. We voelden ons direct thuis, een hele lieve jonge vrouw met een heel groot hart voor honden. We besloten om de trimsessie in 2 stages te doen zodat G.P. niet te lang onder druk moest staan en zo het een toch fijne ervaring vind. Volgende week doet ze verder. Zijn kop rug en buik zijn in orde – het ziet er nu een echte Schnauzer uit! – de zijkanten moeten nog gedaan worden. Ik voel aan hem dat hij zeer tevreden is om van die dikke pelsen jas verlost te zijn… Deze morgen al vertrokken in de duisternis, fijne aangename wandeling gemaakt. Nu die dikke jas uit is heeft hij precies nog meer energie…maar zoals gezegd , weet hij die nu beter te doseren. Tijdens de lessen in de hondenschool doet hij ook flink zijn best, iedereen is aangenaam verrast dat hij zo goed werkt en alles zo snel aanneemt. In’t begin waren ze zowat onzeker en wantrouwig omdat ze dachten dat Schnauzers enkel koppige felle honden zijn. G.P. heeft ze laten zien dat hij wel fel, onstuimig, enthousiast maar leergierig en zeer sociaal is! Iedereen die ik binnen laat wordt enthousiast begroet, hoewel hij toch al best waaks is of begint te worden!
We zitten nu al 2 weken in de A-klas – overgegaan van de puppy-klas – en ook daar werkt hij goed en doet flink zijn best.

Erg tevreden Schnauzer baasjes,

Stef & Annie

Voor het trimmen                                             Na de 1ste trimbeurt

Esha is een leuke Lieve eigenzinnig hond. Als je haar vraag te komen doe ze dat niet,   als je lang genoeg wacht kom ze. Ze is mee op vakantie geweest  we zijn  6 weken  weg geweest. Wij vonden het ook spannend ,zover weg zijn naar Kroatië geweest.
Op de parkeerplaatsen  daar zijn veel indrukken en veel auto, s en veel geuren.
Op de camping  moest ik aan de lijn mocht daar niet los.

Esha: Ben wel een paar keer ontsnapt  als ze niet opletten zetten me poot op het hekje  en trok  het open ,dus zetten ze er wat voor. Maar ze vergeten  dat ook wel eens.
Uit de voortent  kon ik niet weg als die dicht  was,is helemaal  afgesloten. Dus daar mocht  ik los kon daar zelfs in rennen. Kon dan gaan liggen  waar ik wilde. S’nacht bleef de caravan deur open. Dus als in de bench wilde was goed maar mocht ook onder het bed slapen. Zat op een keer vast aan de stoel bij de baas ,en die stond even op ben er toen met stoel en al er van door gegaan. Heb lekker  veel geslapen  het was warm dus ze gingen op het warmste  van de dag niet wandelen. Ik heb lekker  in de schaduw  gelegen maar kon ook in de zon. Was erg op me gemak.

Liefs Esha

Zoals ik eerder schreef heb ik al vanaf mijn jeugd honden gehad in verschillende maten en soorten. Na 15 à 20jaar zonder hond was het toch weer tijd om er terug eentje in huis te nemen. Na veel wikken en wegen, lezen, info verzamelen, gaan kijken naar verschillende hondenscholen en shows was het dan zover. Het zou een Schnauzer worden, een Middenslag P&Z-kleur. Bij Schnauzerkennel v.d. Oldert vond ik mijn puppy die G.P. zou gaan heten. Ik maakte mijn keuze uit de 9 pups volgens wat ik wist en kende van honden en ik vind nog steeds dat ik een goede keuze maakte. Ondertussen is G.P. bijna 4 ½ maanden oud en wij zijn zeer tevreden, natuurlijk een pup pakt je al eens vast met zijn tanden, kan ook bijna niet anders, hij heeft geen handen hé 😉.
Maar dat betert stilaan. Wij zeggen steeds: Neen niet bijten! Op een afkeurende intonatie. Wanneer hij echt niet van ophouden weet, krijgt hij met een vinger een tik op zijn neus zodat hij weet en ervaart dat er niks leuks aan is. Maar wij trainen hem op een positieve manier en belonen uitdrukkelijk zijn goed gedrag. Hij is zeer zindelijk, komt voor je zitten, duwt soms met zijn snuit tegen je been en staart je dan aan of begint uitdrukkelijk rond te snuffelen en dan weten we het is zo ver: hij moet gaan plassen of een kakske gaan placeren. Dan is het ‘t moment om naar buiten te gaan, naar zijn plaatske om hij daar zijn behoefte te doen. G.P. heeft een flinke hoeveelheid energie en toch is hij heel rustig en braaf binnen in huis. Mag niet op stoelen of zetels springen en dat doet hij dus ook niet. Maar in het bos kan hij wel helemaal losgaan. Op vele plaatsen kan hij gewoon los rondlopen en dan crost hij rond…breekt zoals een jong everzwijn door de struiken en kreupelhout, raast over het mos, springt over omgevallen bomen en dan grolt en blaft hij soms van plezier. Echt mooi om te zien. Zie ik in de verte iemand aankomen – met of zonder hond – roep ik hem en dan komt hij braaf aan de voet zitten, leiband aan en dan gaan we rustig verder. Na een eind kan hij dan weer los, ravotten, rennen, spelen, springen. Soms heeft hij wel eens wat puberkuren en duurt het even voor hij weer braafjes doet wat je vraagt, maar ook dat is een normaal verloop in zijn groeiperiode toch. Ook op de hondenschool doet hij het echt wel goed, heel sociaal, niet bang, oplettend en attent! In het begin zeiden sommigen wel: een Schnauzer, weet je wel waar je aan begint? Maar nu langzaamaan zien ze hoe flink hij is en alle oefeningen met veel plezier en enthousiasme doet, soms zelfs als voorbeeld voor de anderen. Gisteren heeft hij door het met te veel enthousiasme en brute kracht over een omgevallen boom te springen ofwel zijn schouder of pootje bezeert en staat hij wat mank, dus de eerstvolgende dagen zal het rusten zijn voor hem, geen wandelingen of hondenschool.Moest het niet beteren, ga ik na het weekend met hem naar de dierenarts ter controle! Ik heb me ook al ingeschreven voor volgend jaar april om een socialisatietest te gaan doen op een andere hondenschool. Kan vanaf dat ze 9 maanden zijn. Hiervoor moet je geslaagd zijn want anders kan je later nergens gaan meedoen om een brevet te halen, in sommige landen mogen honden zonder geslaagde socialisatietest niet binnen of je moet ze muilkorven. Maar voor die test heb ik geen stress of angst, hij gaat dat goed doen. Doen op de school de oefeningen ervoor al en hij krijgt meestal 10/10… Niet dat het altijd perfect is, zoals ik eerder al aanhaalde: soms begint hij wat te puberen 😊. Groeien doet hij ook wel snel, weegt een dikke 11 kg nu. Terwijl ik dit aan’t schrijven ben ligt hij luid snurkend te dromen in mijn buurt, soms jankt hij in zijn dromen en begint met zijn pootjes te trekken, wat gaat er allemaal om in dat kopje…? De kleinkinderen zijn ook erg blij en in hun nopjes met ons hondje, hij verdraagt eigenlijk alles en speelt er duchtig op los met hen. Maar tja…soms die tandjes hé…maar ook dat komt wel in orde. Nu komt er dus een rustige tijd aan, niet rennen, ravotten en springen. Eerst moet dat pootje of die schouder terug pijnvrij zijn! Verder zien we de toekomst met plezier tegemoet met onze vriend G.P. !

Vriendelijke groeten,

Stef & Annie.

Réfa is 4 mei 5 jaar geworden. Het gaat hard. Maar dat ze nu de leeftijd van 5 jaar heeft bereikt heeft ook zijn voordelen. Ze snapt alles. Weet precies wat ik bedoel. Ik heb leuke honden gehad in mijn leven tot nu toe. Maar Réfa is een uitzondering. Ze luistert altijd. Is waaks. En geweldig lief. Ze geeft nooit problemen met andere honden. En heeft haar eigen manier van doen. Ze heeft een honden persoonlijkheid en charme waar ik van geniet en afblijf. Ik zorg dat ze haar eigen zelf kan blijven. Toen ze als pup bij ons kwam, ben ik begonnen met korte commando’s. Stop. Zit. Naast. Nee. Tot ik merkte dat ze alles door had. Ik merkte haar concentratie en de wil om te luisteren. Ze schrok van zichzelf toen ze voor de eerste keer blafte omdat er iemand aan de deur kwam. Ik schrok ook. Ik had het nog niet meegemaakt dat er een van mijn honden waakzaam was. Nog steeds is ze zeer  waakzaam. Voor dat ze bij ons kwam had ik met Jan afgesproken; niet op de bank, niet bedelen, niks toestoppen en niet op bed. Grenzen zijn er om verlegd te worden. Dus ze ligt uitgestrekt op de bank. Krijgt wat toegestopt. En ligt graag op bed. Ze is niet te weerstaan. Reef heeft haar ritme gevonden in de dag en wij passen ons aan. ‘S morgens rond een uur of half zeven, zeven uur word ik meestal wakker. Ik stap uit mijn bed en laat Réfa plassen aan de zijkant van ons huis, waar wij een stukje tuin hebben waar we niks mee doen. Ze scharrelt even rond en doet een plas.

Per de poes komt er gezellig bij, die slaapt meestal in het tuinhuis. Waar haar mand staat en een ronde opening in de deur er voor zorgt dat ze naar binnen en naar buiten kan. Per is bij ons geboren 15 jaar geleden, we hebben met haar gespeeld en geknuffeld maar toch blijft ze heel erg schuw en voorzichtig. Ze was erg bang toen we met Reef thuis kwamen. Per heeft zich dagen niet laten zien. Réfa heeft ervoor gezorgd dat ze weer vertrouwen kreeg in de nieuwe situatie door haar met rust te laten. Per mocht aan haar snuffelen. Nu zijn ze dikke vriendinnen. Als Per binnen slaapt is het even anders. Dat gebeurt vaker in de winter. Gisteren heb ik eens goed op Réfa gelet, haar manier van doen eens onder de loep genomen en dat is leuk. Na het plassen ‘s morgens samen met Per naar binnen. Per krijgt haar brokjes en Réfa krijgt ook een paar brokjes in haar bak. Samen staan ze te eten. Omdat het nog vroeg is ga ik meestal nog even terug naar bed. Zo maar, een half uurtje. Lekker geen wekker. De tijd is voorbij van zes uur opstaan. Rond kwart over tien, half elf laat Réfa duidelijk merken dat het haar tijd is om naar het bos te gaan. Grote wandeling. Rond 1 uur is het tijd voor haar boterham met leverpastei. Die gewoonte heb ik meegenomen van de familie van Ansem, kennel van de Oldert waar Réfa geboren is. Ze vind het nog steeds lekker. Ik blijf verbaasd over de structuur die Réfa in haar dag heeft. Ze weet precies hoe laat het is. ‘ s middags maken we een puzzel of gaan lopen. ‘S avonds rond zeven uur is het weer tijd voor het bos. 20.00 uur haar puzzel die ze zelf kan doen. Rond half elf ga ik naar bed en Jan komt rond die tijd thuis van het verzorgen van zijn paard. Reef ligt bij mij, kijkt Jan aan als die de slaapkamer in komt en samen gaan ze naar de kamer. Jan pakt een stukje kaas en  samen wordt dat opgegeten. Als Jan naar bed komt gaat Réfa in haar eigen mand in de kamer. De dag zit er weer op. Vanochtend om kwart voor zes sprong Per bovenop het dekbed. Luid spinnend. Ze had binnen geslapen en vond het tijd voor haar brokjes. Ik nog niet. Maar er was geen ontsnappen aan. Toen ze voor de vierde keer boven op me sprong deed Reef gezellig mee. 5.44 uur. Ik ben uit bed gestapt voor het dagelijkse ritueel. Plassen, brokjes, Per naar buiten, ik nog even terug. Nu was het toch wel erg vroeg. Niks goede oude tijd. 8 uur is ook prima. 6.18 uur. Jan ligt naast mij, diep in slaap. Hij maakt zacht puf geluidjes. Réfa is bij mij op bed komen liggen en legt haar kopje boven op mijn buik. 6.30 uur. Ik maak een kruisteken.

Ik ben dankbaar.
José Goense