Hallo Tjeu en Jeanne,

hallo mama Xandera en ‘C’ zusjes en broertjes,

Het werd weer eens tijd dat ik iets van mij liet horen. Ik ben al bijna 8 maanden oud en gegroeid als kool, zeggen ze (maar volgens mij groei ik gewoon als schnauzer hoor). 
Ik heb het druk gehad.  Zo heb ik de puppycursus gedaan. Dat was leuk! Alle baasjes moesten afstand houden maar wij puppy’s niet hoor.
Wij mochten daar in de ballenbak, over grote kussens en door tunnels, over een hindernisbaan en ter afsluiting, in groepjes, nog even apenkooien. 
En na een maand kregen we daarvoor nog een certificaat ook. Geweldig toch.
Dus toen ik naar de basiscursus moest, was ik echt enthousiast. Nou dat was even slikken … Je mag daar he-le-maal niets, dat noemen ze clickertraining. Ik moet zitten & wachten of liggen & blijven (zo saai, gaaaap) en dan hierkomen zonder onderweg even m’n medestudenten gedag te mogen zeggen. Dat is echt heel moeilijk. Het is dat ze iedere keer superlekkere snacks meehebben, ik weet niet of ik het anders wel zou kunnen. Was het bij jullie ook zo heet deze zomer? Ik vond het wel fijn. Het vrouwtje vond het te warm voor mij om in de bench te slapen. En omdat ik al helemaal zindelijk was, mocht ik gewoon los in huis. Kon ik zelf een (koel) plekje kiezen, zei ze. Nou (haha) dat had ik snel gevonden: boven in de grote slaapkamer J. Ik heb toch niet voor niets traplopen geleerd. Eerst heeft de baas nog lopen mopperen, maar omdat ik niet snurkte mocht ik toch blijven. Wat ook geweldig was aan al die hitte, was dat we elke dag met water gingen spelen. Sproeien heet dat, echt een aanrader. Ze gaan dan met een slang en sproeiers alles kletsnat spetteren. Ik moest dan helpen door aan de slang te trekken en in de waterstralen te happen en er keihard doorheen te racen. Dat is jammer genoeg voorbij. De enige waterstralen waar ik nu nog doorheen banjer zijn die van de regen. (maar daar verblik of verbloos ik niet van) Inmiddels is het alweer  herfst. Zo heet dat als de bomen hun blaadjes op de grond gooien zodat je er in de wind lekker achteraan kan jagen. Jammer genoeg betekent dat ook dat de tuindeur nu dicht is en ik niet meer de tuin in kan wanneer ik dat wil. Volgende keer zal ik meer vertellen over mijn vorderingen op school en mijn wandel- en vakantie belevenissen.

Voor nu hartelijke groeten aan iedereen en

een poot van Caitie.

Jarig en hondenweer

Het is vandaag 20 augustus 2020, de vijfde verjaardag van alle Oldertjes schnauzers van het W-nest. Van harte gefeliciteerd broertjes en zusjes van mij ! Jullie zijn gewend dat ikzelf (Watcher Boaz) mijn briefjes aan jullie aan mijn baas dicteer, maar vandaag gaat dat anders. Ik ben jarig, ik behoor in het middelpunt van de belangstelling te staan; ik wacht af wat er gaat komen en mijn baas doet zijn best maar om zelf een leuk verhaaltje in elkaar te draaien.Dus, verder laat ik het maar aan hem over.

Groet van Watcher Boaz.

Beste mensen en honden, fans van de Oldertjes,

Vanmorgen, even voor half acht gingen we er samen op uit, lekkere temperatuur, zoals we dat gewend zijn de laatste dagen en op naar het grote speelveld bij het Paterswoldsemeer. Of die andere bazen met hun honden zich al vroeg in de morgen hadden laten voorlichten door de buienradar weet ik niet, maar waar ik anders een stuk of zeven bazen trof waren er nu slechts twee … en dat had mij moeten waarschuwen. Langzaam begon het, eerst één drup, maar al gauw volgden er meer en uiteindelijk werd het zo’n miezerig regenbuitje waar je kletsnat van wordt. Maar goed, je hond is jarig, is niet vies van hondenweer, duikt zelfs als het erg droog is even in een vieze moddersloot, dus je stapt dapper door en wordt tot op je vel kletsnat. T-shirt plakt op je rug en de broekspijpen kletsen doorweekt tegen je benen. Een uur later lopen we weer naar huis en tot mijn verrassing staat mijn vrouw al in de deur met een grote handdoek. Kijk, dat doet je dan goed! Een liefhebbende echtgenote, diep bewogen door jouw inzet om de hond op zijn verjaardag een goede start te geven. En vervolgens stort zij zich liefdevol op de jarige Watcher Boaz met de woorden: “Ach schat, zelfs je snoet is helemaal nat” en begint hem omstandig af te drogen met het badlaken. In een hoekje van de hal probeer ik dan mij te ontdoen van mijn kletsnatte T-shirt die dusdanig aan mijn rug plakt dat het een hele worsteling wordt. Maar daar hebben mijn beide gezinsgenoten geen oog voor. Afijn, na een warme douche en droge kleren is het allemaal wel weer goed gekomen, maar zoiets is toch iets waarmee je een verjaardag niet wilt beginnen. 

Jarige Watcher Boaz vd Oldert

Hallo allemaal,

Hier weer een bericht van Indy.Wat ik nu toch allemaal meegemaakt heb, mijn baas zegt dat ik op “vakantie” ben geweest.Het begon allemaal erg spannend: er kwam een huisje op wielen op de oprit. Daar werd, onder mijn toeziend oog, van alles in gelegd. Ook mijn mand en speeltjes gingen er in. Op een ochtend was het zover, ik moest in de auto en dat heeeel lang. De hele dag kon ik heerlijk slapen. Dat vond ik geweldig. Na een reis van anderhalve dag waren wij bij onze nieuwe woonplek. De eerste dagen vond ik het maar vreemd. Allemaal mensen die vlak langs ons huis liepen. Die heb ik met luid blaffen laten weten dat dit natuurlijk helemaal niet de bedoeling was. Niet in de buurt komen. Mijn baasje probeerde me te leren dat die mensen daar mochten zijn maar ik vond dat heel moeilijk. Dit was toch onze plek! Na de eerste week heb ik het maar een beetje opgegeven, wat kunnen die mensen slecht luisteren zeg! Niemand deed wat ik wilde. Wij gingen wel vaak naar het meertje, dat vond ik heerlijk. Lekker spelen in het water. Met slapen overdag had ik veel moeite, natuurlijk moest IK alles in de gaten houden want mijn baasjes zaten te lezen en letten nergens op. Na een paar dagen was ik zo moe dat mijn ogen dichtvielen als ze iets tegen me vertelden. Opeens moest ik nu twee keer per dag met een van mijn baasjes in de caravan. Daar was niets te beleven dus ging ik maar slapen. Daar knapte ik wel van op.

Na twee weken gingen we weer terug naar mijn eerste thuis en had ik mijn eerste vakantie gehad. Op naar de volgende😁

Een poot van Indy 🐾

Over grote mannenplasjes enzo…

Het leven van een pup gaat echt niet altijd over rozen.  De wereld is zoooo groot en die moet je op die kleine pootjes maar weten te ontdekken. Een nieuw thuis, nieuwe mensenfamilie en nieuwe omgeving het was best overweldigend maar inmiddels ben ik gewend en ben ik een groot blij ei aan het worden. Ow had ik me nog niet voorgesteld? Mijn naam is Chiel bijna 5 mnd oud! 
Ik mag met mijn nieuwe baasje mee naar het werk. Ze is fysiotherapeut. Daar waar ik eigenlijk ben aangenomen als gezinsknuffel en erfbewaker heb ik er nog een derde taak bij namelijk die van therapiehond! Ik word vaak verwend door mensen die langskomen, een kluifje, een speeltje, mijn baas wordt bijna jaloers op al die attenties ;.) Ik ben heel rustig als ik op de praktijk ben maar eenmaal tussen de middag in het bos ga ik helemaal los. Lekker rennen en spelen met andere honden ik vind het fantastisch. Toch blijft mijn baas tot op heden het allerleukste in het bos en dus luister ik als ze me roept en dan is ze een partij trots!  In de middag ga ik dan weer heerlijk slapen tot ik eind van de dag met de kinderen mag spelen, wie wie uitlaat is dan altijd een beetje de vraag maar leuk is het wel!
Zwemmen is een grote hobby van me, als kleine pup van ongeveer 3 mnd oud viel ik per ongeluk over een speelmaatje heen en duikelde ik zo het water in… dat was tof! Sindsdien ben ik een waterrat en is geen plas of vijver meer veilig.  

En groot nieuws: sinds vandaag ben ik een grote man! 
Ik kan mijn poot optillen om te plassen en dat is stoer!

Hondenpoot van een stoere grote man, 

Chiel

16-06-20…… Wist ik veel dat die datum mijn leven compleet overhoop haalde.
Nadat ‘s morgens mijn broer Crembo vertrok kwam er ineens nog iemand die ik niet kende. Hij was wel leuk, speelde wat met mij en kreeg af en toe een snoepje van hem. Hij sprak wat met mijn huidige baasjes Jeanne en Tjeu en plots….. moest ik met die man mee in zijn wagen. Heb wel wat traantjes gelaten, -dacht aan mijn vriendje Stan- maar viel na 10 min pardoes in slaap. Na een rit van 2 uurtjes kwam ik aan op mijn nieuwe woonplaats. Echt leuk, een tuin om in te ravotten, de zoon van mijn baasje waar ik voetbal mee speelde, kippen…. en kennis gemaakt met mijn buur, Roos genaamd, een Jack Russel.‘s Avonds een kleine wandeling gemaakt maar dat was wel op mijn tempo. 20, 30 meter lopen aan de leiband en dan op mijn poep zitten om alles te observeren, en riep mijn baasje, kom Co…..pffff, ik zal wel op mijn tempo gaan, en moet m’n baasje 5 min wachten, dan is het maar zo! Ben wel een schnauzer en heb soms mijn eigen willetje, mijn vertrouwen krijg je niet zomaar, maar heb je eens mijn vertrouwen dan doe ik alles voor je! Thuisgekomen en in mijn bench gekropen, en direct in slaap gevallen. ‘s Anderendaags om 7 uur wakker geworden en…… niemand te zien! Heb eens goed geblaft en direct was mijn baasje daar om me in de tuin te laten voor mijn plasje, kreeg er nog een snoepje bovenop, heb ik hem al goed gedresseerd!!!
Na mijn ontbijt… korreltjes… een wandeling in het bos en eerlijk gezegd dat ging veel beter dan gisterenavond, er waren veel minder prikkels om me heen en was meer relaxed dan gisterenavond. Na een paar dagen moest ik van m’n baasje naar de dierenkliniek, niet dat ik me ziek voelde, integendeel, voel me super maar moest even op controle, Tjeu had dat ook eens gezegd. Daar aangekomen ben ik even onderzocht en…. natuurlijk in blakende gezondheid! De dierenarts was blij en verrast om nog eens een middenslagschnauzer te zien en zei dat ik een prachtexemplaar was. Ze wou echt weten vanwaar ik kwam…dus Jeanne, Tjeu en Stan…. dikke poot….en voor ik het vergeet, m’n baasje heeft onder zijn voeten gekregen omdat hij met mij teveel wandelde, puppy’s tot 6 maand mogen maar een half uurtje aan de leiband en niet langer, of 2 keer een kwartiertje en dit voor mijn gewrichten, in de tuin ravotten kan echter geen kwaad, maar een half uur aan de leiband op de straat is ook niet goed voor de kussentjes van mijn pootjes. Voila, nu weet hij waarom hij mij soms moet dragen!
Nu zijn we reeds enkele dagen verder en het gaat hier alle dagen beter, gestart met de puppytraining door mijn baasje. Zitten en liggen gaat al prima, maar soms moet ik blijven liggen en gaat mijn baasje weg… euhhh, snap dat nog echt niet goed. Waarom moet ik blijven liggen en gaat hij weg? Ook alle dagen training aan de leiband in de tuin en dat werpt wel zijn vruchten af als ik ‘s morgens en ‘s avonds ga wandelen. En heb ik soms geen zin, dan gaat mijn baasje er ook bij zitten en roept hij mij, dan kom ik natuurlijk want krijg dan een snoepje. Mijn baasje valt echt wel mee, ik word alleen maar beloond en niet gestraft, alhoewel… heb gisterenavond aan de poten van de salontafel gebeten en aan zijn stem te horen was hij niet happy, nu ja, ik weet nu dat dit niet mag…Mijn baasje en ik worden steeds meer 2 handen op één buik, hij heeft me verteld dat iedereen in zijn leven 1 slechte eigenschap mag hebben, nu, in mijn geval heb ik rap gekozen en mag nu met hem ‘s avonds in de canapé liggen, heerlijk, lig dan op zijn dikke buik of op zijn schouder en als hij te lang tv kijkt, dan knabbel ik gewoon even aan zijn oren en dan breekt er weer een speelkwartiertje aan. Wij als honden vragen echt niet veel, wat aandacht, iemand die me leiding geeft, en natuurlijk wat liefde, geef je me dat… dan ben ik er altijd voor je. En wat mijn speeltjes betreft, dat hoeft heus niet duur te zijn, geef me maar een stuk touw, een handdoek, een tak van een boom en….. een paar strandsloefen…. Vandaag even op bezoek geweest bij de ouders van mijn baasje, pfff.. echt saai…na een paar uur thuisgekomen en kon me echt niet meer inhouden, lopen, spelen, canapé in en uit, zelfs mijn baasje had niets te zeggen maar wat vond ik het leuk om even alle spieren los te gooien, mijn baasje moest er zelf mee lachen. Bijna alle dagen valt er wel iets te beleven, onlangs op bezoek geweest bij Zita, een pointer, de hond van mijn baasje zijn zus. Kan dat beest lopen zeg, en poten…. ze zijn groter dan mezelf! Maar Roos blijft toch echt mijn vriendinnetje, ‘s avonds met mijn baasje in de tuin wat trainen, maar komt Roos even piepen aan de afsluiting dan ben ik weg en mijn baasje mag roepen maar ja…. Roos is veel interessanter en jongens blijven jongens he. Alle dagen gaan we nu ‘s morgens wandelen in het bos, ik ben het al echt gewoon en duurt het soms te lang eer we vertrekken dan neem ik toch gewoon zelf de leiband! Regelmatig komen we ook andere wandelaars tegen en die zeggen allemaal dat ik echt een mooie hond ben, en als het mag dan speel ik ook even met die andere honden, ben dus echt wel een sociaal beestje maar dat heeft dan te maken met mijn eerste 15 weken in Nederland!!
Alhoewel ik elke avond in de bench moet slapen mocht ik ook eens een kwartiertje alleen in huis blijven overdag en niet in de bench. Denk dat dit eens een test was wat ik zou doen alleen in huis, en raad eens…. heb helemaal geen deugnieterij uitgehaald.
‘s Anderendaags eens een half uur en… tja… had ik toch wel een pak printerpapier gevonden zeker, heb me eens goed uitgeleefd met als gevolg…. de keuken en de woonkamer onder het papier, kwam mijn baasje thuis en…. keek eens bedenkelijk naar mij, heb een standje gekregen…. maar heb hem wel geholpen om alles op te ruimen. Hebben wij ons geamuseerd zeg! Weet je Jeanne, Tjeu en Stan, jullie zullen je soms wel afvragen hoe het eigenlijk gaat met mij maar eerlijk gezegd, ik voel me hier al echt thuis.

3 dikke poten,
Vele groetjes, Co