16-06-20…… Wist ik veel dat die datum mijn leven compleet overhoop haalde.
Nadat ‘s morgens mijn broer Crembo vertrok kwam er ineens nog iemand die ik niet kende. Hij was wel leuk, speelde wat met mij en kreeg af en toe een snoepje van hem. Hij sprak wat met mijn huidige baasjes Jeanne en Tjeu en plots….. moest ik met die man mee in zijn wagen. Heb wel wat traantjes gelaten, -dacht aan mijn vriendje Stan- maar viel na 10 min pardoes in slaap. Na een rit van 2 uurtjes kwam ik aan op mijn nieuwe woonplaats. Echt leuk, een tuin om in te ravotten, de zoon van mijn baasje waar ik voetbal mee speelde, kippen…. en kennis gemaakt met mijn buur, Roos genaamd, een Jack Russel.‘s Avonds een kleine wandeling gemaakt maar dat was wel op mijn tempo. 20, 30 meter lopen aan de leiband en dan op mijn poep zitten om alles te observeren, en riep mijn baasje, kom Co…..pffff, ik zal wel op mijn tempo gaan, en moet m’n baasje 5 min wachten, dan is het maar zo! Ben wel een schnauzer en heb soms mijn eigen willetje, mijn vertrouwen krijg je niet zomaar, maar heb je eens mijn vertrouwen dan doe ik alles voor je! Thuisgekomen en in mijn bench gekropen, en direct in slaap gevallen. ‘s Anderendaags om 7 uur wakker geworden en…… niemand te zien! Heb eens goed geblaft en direct was mijn baasje daar om me in de tuin te laten voor mijn plasje, kreeg er nog een snoepje bovenop, heb ik hem al goed gedresseerd!!!
Na mijn ontbijt… korreltjes… een wandeling in het bos en eerlijk gezegd dat ging veel beter dan gisterenavond, er waren veel minder prikkels om me heen en was meer relaxed dan gisterenavond. Na een paar dagen moest ik van m’n baasje naar de dierenkliniek, niet dat ik me ziek voelde, integendeel, voel me super maar moest even op controle, Tjeu had dat ook eens gezegd. Daar aangekomen ben ik even onderzocht en…. natuurlijk in blakende gezondheid! De dierenarts was blij en verrast om nog eens een middenslagschnauzer te zien en zei dat ik een prachtexemplaar was. Ze wou echt weten vanwaar ik kwam…dus Jeanne, Tjeu en Stan…. dikke poot….en voor ik het vergeet, m’n baasje heeft onder zijn voeten gekregen omdat hij met mij teveel wandelde, puppy’s tot 6 maand mogen maar een half uurtje aan de leiband en niet langer, of 2 keer een kwartiertje en dit voor mijn gewrichten, in de tuin ravotten kan echter geen kwaad, maar een half uur aan de leiband op de straat is ook niet goed voor de kussentjes van mijn pootjes. Voila, nu weet hij waarom hij mij soms moet dragen!
Nu zijn we reeds enkele dagen verder en het gaat hier alle dagen beter, gestart met de puppytraining door mijn baasje. Zitten en liggen gaat al prima, maar soms moet ik blijven liggen en gaat mijn baasje weg… euhhh, snap dat nog echt niet goed. Waarom moet ik blijven liggen en gaat hij weg? Ook alle dagen training aan de leiband in de tuin en dat werpt wel zijn vruchten af als ik ‘s morgens en ‘s avonds ga wandelen. En heb ik soms geen zin, dan gaat mijn baasje er ook bij zitten en roept hij mij, dan kom ik natuurlijk want krijg dan een snoepje. Mijn baasje valt echt wel mee, ik word alleen maar beloond en niet gestraft, alhoewel… heb gisterenavond aan de poten van de salontafel gebeten en aan zijn stem te horen was hij niet happy, nu ja, ik weet nu dat dit niet mag…Mijn baasje en ik worden steeds meer 2 handen op één buik, hij heeft me verteld dat iedereen in zijn leven 1 slechte eigenschap mag hebben, nu, in mijn geval heb ik rap gekozen en mag nu met hem ‘s avonds in de canapé liggen, heerlijk, lig dan op zijn dikke buik of op zijn schouder en als hij te lang tv kijkt, dan knabbel ik gewoon even aan zijn oren en dan breekt er weer een speelkwartiertje aan. Wij als honden vragen echt niet veel, wat aandacht, iemand die me leiding geeft, en natuurlijk wat liefde, geef je me dat… dan ben ik er altijd voor je. En wat mijn speeltjes betreft, dat hoeft heus niet duur te zijn, geef me maar een stuk touw, een handdoek, een tak van een boom en….. een paar strandsloefen…. Vandaag even op bezoek geweest bij de ouders van mijn baasje, pfff.. echt saai…na een paar uur thuisgekomen en kon me echt niet meer inhouden, lopen, spelen, canapé in en uit, zelfs mijn baasje had niets te zeggen maar wat vond ik het leuk om even alle spieren los te gooien, mijn baasje moest er zelf mee lachen. Bijna alle dagen valt er wel iets te beleven, onlangs op bezoek geweest bij Zita, een pointer, de hond van mijn baasje zijn zus. Kan dat beest lopen zeg, en poten…. ze zijn groter dan mezelf! Maar Roos blijft toch echt mijn vriendinnetje, ‘s avonds met mijn baasje in de tuin wat trainen, maar komt Roos even piepen aan de afsluiting dan ben ik weg en mijn baasje mag roepen maar ja…. Roos is veel interessanter en jongens blijven jongens he. Alle dagen gaan we nu ‘s morgens wandelen in het bos, ik ben het al echt gewoon en duurt het soms te lang eer we vertrekken dan neem ik toch gewoon zelf de leiband! Regelmatig komen we ook andere wandelaars tegen en die zeggen allemaal dat ik echt een mooie hond ben, en als het mag dan speel ik ook even met die andere honden, ben dus echt wel een sociaal beestje maar dat heeft dan te maken met mijn eerste 15 weken in Nederland!!
Alhoewel ik elke avond in de bench moet slapen mocht ik ook eens een kwartiertje alleen in huis blijven overdag en niet in de bench. Denk dat dit eens een test was wat ik zou doen alleen in huis, en raad eens…. heb helemaal geen deugnieterij uitgehaald.
‘s Anderendaags eens een half uur en… tja… had ik toch wel een pak printerpapier gevonden zeker, heb me eens goed uitgeleefd met als gevolg…. de keuken en de woonkamer onder het papier, kwam mijn baasje thuis en…. keek eens bedenkelijk naar mij, heb een standje gekregen…. maar heb hem wel geholpen om alles op te ruimen. Hebben wij ons geamuseerd zeg! Weet je Jeanne, Tjeu en Stan, jullie zullen je soms wel afvragen hoe het eigenlijk gaat met mij maar eerlijk gezegd, ik voel me hier al echt thuis.

3 dikke poten,
Vele groetjes, Co

Zo diep gelukkig dat ik me voelde toen Jan zei ‘we doen het.’ Wat betekende dat we weer een pup zouden nemen. En dan eindelijk een Schnauzer!  Natuurlijk vertelde ik het aan iedereen die het maar horen wilde. En degene die het geen hol interesseerde kwamen het ook te weten.  En dan komen de commentaren. De één was blij voor mij.Anderen vonden het nogal wat. ‘Waar begin je nog aan.’ ‘ Kun je weer weken stront en plas lopen ruimen.’EEN SCHNAUZER, NIET DOEN, luisteren niet.’Een Schnauzer luistert maar naar één baas hoor! Ze zei het niet één keer, maar ze bleef het zeggen totdat ik er genoeg van had. Ze was de vrouw van mijn eerste werkgever en een echte vriendin.Samen met haar man gaan wij al 52 jaar met elkaar om. Dat is niet niks. En zij hadden tenslotte Knatch gehad. Jawel een Schnauzer.  Toen was ik er al verliefd op geworden. Door omstandigheden was het er nooit eerder van gekomen. Ik liet me zeker niet tegen houden van al het commentaar. En bleef op mijn roze wolk zitten. Zeker toen ik wist dat wij één week later naar pups mochten komen kijken, bij de fam. Van Ansem. Kennel van de Oldert. De pups waren toen tien dagen oud.En prachtige stevige pups! We kregen beschuit met muisjes en wat ik nog nooit heb durven zeggen doe ik nu. Ik heb valse kiezen en echt vals want als het even kan wipt het frame omhoog om er iets onder te laten schieten. Krijg het er dan maar onderuit zonder het uit te doen of een gek gezicht te trekken, gaat niet.Het overkwam mij gisteravond toen ik aardbeien zat te eten.Korreltje eronder. Ik moest lachen en zo zweefde mijn gedachten terug.De beschuit met muisjes. Natuurlijk schoot er iets onder mijn ‘valse’ kiezen. Ik heb de beschuit helemaal opgegeten. En heb nog nooit zo’n grote blaar in mijn mond gehad.  Na dik acht weken konden wij Réfa gaan halen. Zo blij als een kind.Toen ze voor het eerst zonder dat ik dat gezegd had ging zitten. Had ik het niet meer. De mascara rolde over mijn wangen. Plat op dat kleine kontje en de pootjes omhoog. Toen kon het al helemaal niet meer stuk! Door de goede zorgen van de fam. Van Ansem was Réfa al goed gesocialiseerd.Haar behoefte deed ze al op een krant. Thuis hadden Jan en ik afgesproken: niet bedelen, niet op de bank en niet op bed. Na twee dagen was Reef helemaal zuiver. Geen drol of plas meer gevonden. Maar ik heb het geweten. 10 tot 15 keer droeg ik haar naar buiten, steeds in hetzelfde stuk van de tuin. Riep drie keer hoera en goed zo en braaaaaaf!!! Als ze wat had gedaan. Mijn achterbuurvrouw en vriendin Anja samen met haar man hadden de grootste lol als ze mij zo bezig hoorde. Laat ze maar lachen. Het springen. Niet iedereen vind dat prettig. Dus riep is steeds als er bezoek kwam: ‘laag,laaaaag, laag.’ Even begroeten mocht en nog steeds. Ze hoort bij het gezin. Iedereen lachte mij uit. ‘Ja hoor, laag.’ Laat ze maar lachen. Bij het oversteken gaf ik haar twee commando’s zo klein als ze was. Stop. Zit. Ik legde mijn hand onder haar kontje en drukte zacht op haar borst. Ging vanzelf. Maar ze moesten wel lachen. Na de weg overgestoken te zijn komt er een fietspad. ‘Stop. Zit. Fietsers, goed kijken, oké! Ik ben wat uitgelachen met mijn ritueel. Maar ik ben vol blijven houden. Laat ze maar lachen. 
Réfa is 4 mei 3 jaar geworden. En ja, ze bedelt en ze krijgt. Alleen van Jan. Per de poes aan één kant van zijn sok en Reef aan de andere kant. En ja, ze mag op de bank. En ja, ze ligt ook op bed. Ik lach er om en vind het prima. Maar om mij wordt niet meer gelachen. Want als we gaan oversteken gaat ze al zitten. Bij het fietspad voordat we het bos ingaan gaat ze zitten.  Komt er ineens een mountainbiker uit het pad, zit ze  al. Vorige week draaide er één zich om. ‘Nog nooit meegemaakt, dankjewel.’ En hij fietste met hele kuiten en geen gescheurde broek verder. Jan was al eens verbaasd thuis gekomen. ‘Ze gaat uit zichzelf zitten!’ Goed hé! Ik heb ze laten lachen. Gisteren in het bos draaide een fietser zich om en riep heel hard: ‘ik wil er ook zo één!’ En ik riep terug: ‘gaat niet is er maar één van!’ Maar het leukste vond ik toen mijn ‘oude’ baas met zijn vrouw, inmiddels Jos en Gaby bij ons waren.  Och José, wat een leuke hond!’ ‘Wat luistert ze goed.’ ‘Ja Jos even begroeten mag, ze hoort bij het gezin, maar dan klaar.’   ‘Niet iedereen vindt het even prettig als ze zo tegen je opspringen. Réfa was rustig in haar mand gaan liggen. Jos draaide zich om en riep haar. ‘Kom nog eens lieverd!’ ‘Nee Jos.’ ‘Hoezo nee, dat mag toch wel?’ ‘Liever niet, ze heeft jullie begroet en Gabby vindt het niet prettig.’ ‘En weet je, dan moet ik Réfa gaan corrigeren terwijl ze dat niet verdiend. Ze doet het goed.’ Verwonderd keek Jos mij aan. ‘Ja, je hebt gelijk.’ Weet je het is een Schnauzer met het karakter van een New Foundlander.’ Nee Jos, het is een echte Schnauzer met een echt Schnauzer karakter, alleen de mensen moeten dat leren snappen. Gabby lachte ‘Nou jij weer Jos!’Reef keek me met voldoening in haar ogen aan. We hebben ze laten lachen. Nu lach ik.

José Goense

Hallo Tjeu, hallo Jeanne, dag mama Xandera, broertjes en zusjes,

Inmiddels is het al weer een week geleden dat ik ben verhuisd. Daarom een update over hoe het met mij gaat. De verhuisreis ging prima. Het eerste kwartier moest ik een kartonnen houder versnipperen. Die lag daar maar en paste zo beter in de papierbak. Daarna heb ik anderhalf uur geslapen. Pas toen we er bijna waren werd ik wakker. Ik heb braaf gewacht en in de tuin een grote plas gedaan. De eerste dagen hier, wat zal ik er van zeggen: erg vermoeiend …  van de bank gesprongen, van het talud afgerold, onder het vlonder doorgekropen, van het terras gekukeld, 1.20 mtr ! maar de hortensia’s zorgden voor een goede landing. En zodra ze niet opletten loop ik de tuintreden op en af (veel sneller dan via de tuin). Ik werd er wel erg druk van (zeiden ze) en kon slecht slapen. Dat gaat nu veel beter, ik heb m’n grote teddybeervriend bij me in de bench. Daar kan ik heerlijk op slapen en als ik die eens te hard bijt moppert hij nooit (het vrouwtje wel hoor). Vandaag voor het eerst weer in de auto geweest en op de straat. We gingen naar de dierenarts, voor de 9 weken enting en ze deden kennelhoestdruppels in m’n neus. De dokter vond dat ik er prima uitzag. Dat kon ik van haar niet zeggen: gekke handschoenen en een rare lap voor haar gezicht. Gelukkig smaakten de koekjes er wel. Het vrouwtje heb ik al aardig opgevoed, als ze in keuken bezig is, ga ik de mand zitten en dan geeft ze een snoepje. En als ze thuiswerkt help ik haar met papieren uitzoeken. Ze ziet ook wanneer ik naar buiten moet. Op een enkele vergissing van haar na doe ik alles netjes in de tuin. Tot zo ver mijn nieuws, hopelijk tot een volgende keer.

Een poot van Caitie.

Met Indy gaat alles zoals verwacht. Met haar 8 maanden is ze fijn aan het puberen.
Alle commando’s lapt ze aan haar laars. In het bos is er niets leuker dan doen alsof je netjes “voor” komt en dan keihard door te rennen de andere kant op.
Het bos is sowieso een Eldorado voor deze smeerpoets .
Was haar voorgangster een Schnauzerdame die het liefst met een grote boog om plassen heen liep, deze niet hoor. De plas kan niet diep en modderig genoeg zijn en dan natuurlijk vol er doorheen rollebollen met de andere honden.
Na een uur is ze onherkenbaar, een moddervarken!
Andere honden blijven geweldig voor haar, ze is heel sociaal en vindt iedere hond
leuk om mee te spelen. Ze vindt het maar raar dat de oudere beestjes niet gediend zijn van haar onstuimige speelstijl en blijft proberen ze uit te lokken tot spelen door steeds vlak voor ze langs te scheren. Pas na een keer of vijf geeft ze op.
Gelukkig wordt het angstige, dat ook bij deze periode hoort, nu alweer wat minder.
In huis is ze al voor het merendeel een lieve, stabiele hond die het wel heerlijk vindt om alle aandacht te krijgen.
Nieuwsgierig is ze ook, overal wil ze bij zijn en volgt ons door het hele huis. Als de baas
in de tuin een klusje doet waar je niet bij kan zijn, moet je natuurlijk wel voor het raam alles op de voet volgen. Dat is dan voor ons weer een foto waard.
Als alles goed gaat, wordt ze komende vrijdag voor het eerst geplukt. Vooraf nog even
kijken of de haren wel goed los zitten en dan moet ze eraan geloven.
Wij zijn benieuwd hoe het met haar zussen gaat en vonden het bericht van Binky heel leuk om te lezen.
Zodra er wat te melden is, laten we weer van ons horen.
Voor nu hartelijke groetjes van ons en een 🐾 van Indy