Spelen

Hij kwam uit het lange bospad gerend, Het was een hele lange vent.
Het was een jogger, Zoals mensen die figuren noemen.
Ik dacht even spelen, Ik ren een stukje mee,
Tegen een hele leuke lieve hond, Zeg je toch geen nee.
Toch werdt hij kwaad, En viel flink naar mij uit,
Geloof me echt ik hapte niet naar zijn kuit.
Mijn mens heeft mij geleerd om nooit zomaar te bijten,
Daarom mag ik los, Ik wilde alleen maar een beetje spelen, Huppelde wat mee, Eigenlijk mag dat niet, dat zijn de feiten.
Ik luister goed naar wat wel en niet mag, Dat is mij geleerd.
Daarbij komt ik ben niet zomaar een hond. Ik ben een echte Schnauzer, En weet je laat maar roepen, ik voel me zeer vereerd!

José Goense